ارزیابی انواع روش های درون یابی به منظورپهنه بندی خشکسالی هواشناسی در دشت ساری-نکا

     خشکسالی یک پدیده طبیعی و قابل تکرار است که فرآیندهای مختلف زیست-محیطی را تحت تاثیر قرار داده است؛ به همین دلیل بایستی به طور گسترده مورد بررسی قرار گیرد. هدف از این تحقیق، بررسی وضعیت خشکسالی هواشناسی با به کارگیری چهار شاخص خشکسالیو همچنین انتخاب مناسب ­ترین روش از میان روش ­های مختلف درون ­یابی به منظور پهنه­ بندی خشک سالی در دشت ساری-نکا می ­باشد. برای این منظور، از آمار ۱۰ ایستگاه هواشناسی موجود در دشت ساری-نکاو چهار شاخص خشکسالیRAI، ZSI، CZI و PNPIجهت ارزیابی و تحلیل خشکسالی استفاده شد. نتایج نشان داد که مقادیر دو شاخص ZSI و CZI در تمامی ایستگاه ­ها اختلاف چندانی با یکدیگر ندارند و تقریبا بر هم منطبق می­باشند و شاخص RAI تشابه بیشتری با شاخص PNI داشته است. همچنین نتایج نشان داد که در اکثر ایستگاه­ ها بعد از سال ۱۳۷۷ خشکسالی هواشناسی شدت یافته است و شدیدترین خشکسالی­ طبق مقادیر به دست آمده از هر یک از شاخص ­های خشکسالی در سال ۱۳۸۴رخ داده است. در نهایت بهمنظور ارزیابی روش ­های مختلف درون ­یابی جهت تهیه نقشه های پهنه ­بندی خشکسالی، روش ­های زمین­آمار کریجینگ ساده، معمولی، عکس فاصله با درجات ۱ تا ۵، تابع شعاعی و درون­ یابی چند جمله ای کلی به کار گرفته شد. بر اساس دو معیار ارزیابیRMSE و MAE برای شاخص­ های SPI،  ZSI و CZI روش کریجینگ ساده و برای شاخص PNPI روش تابع شعاعی به عنوان مناسب ترین روش از بین سایر روش های درون ­یابی برای هریک از شاخص های مورد بررسی انتخاب شد.

Keywords:

خشکسالی , زمین آمار , کریجینگ , پهنه بندی , دشت ساری -نکا