پرویز بگرضایی - دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات تهران
حبیب الله زنجانی - دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات تهران
سیف الله سیف اللهی - دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات تهران

خشونت شوهران علیه زنان به عنوان یکی از معضلات اجتماعی در کشور مطرح است و شیوع روزافزون آن در اکثر نقاط ایران مشاهده می شود. این پژوهش از طریق فراتحلیل نتایج آنها درصدد پاسخگویی به این سوالها است که مهمترین متغیرهای تبیین کننده خشونت خانگی در پژوهشها و تحقیقات انجام گرفته کدام است؟ در این پژوهش از روش فراتحلیل استفاده شده است. تحقیقات مربوط به خشونت علیه زنان در ایران با مطالعه اسنادی از نوع تحلیل محتوای متون مورد بررسی و واکاوی قرار گرفته، و اطلاعات مورد نیاز در دسته بندی موضوعی، روش شناسی یافته ها، دسته بندی متغیرها و دسته بندی نظری استخراج شده و مورد تحلیل و فراتحلیل قرار گرفته است. بیشترین میزان خشونت بین زنان سنین ۲۰ تا ۳۰ سال با ۴۸/۵ درصد و کمترین میزان خشونت در گروه های سنی ۴۵ تا ۵۰ سال با ۹/۶ درصد است. در مجموع خشونتهای روانی عاطفی با ۵۲ درصد شایعترین نوع خشونت علیه زنان بوده است؛ پس از آن نیز خشونت فیزیکی با ۳۷ درصد و خشونت اجتماعی با ۳۴ درصد به ترتیب شایعترین انواع خشونتها علیه زنان را تشکیل می دهد. کمترین میزان خشونت علیه زنان به خشونت جنسی با ۱۱ درصد مربوط است. میزان خشونت بین زنان خانه دار با ۶۵/۳ درصد شیوع بیشتری داشته است. محاسبه اندازه اثر و شدت تاثیر رابطه متغیرهای مطالعات، بیانگر این است که۵۰ درصد متغیرها دارای تاثیر کم، ۴۳ درصد شدت متوسط و فقط ۷ درصد دارای شدت تاثیر در حد زیاد بوده است. میانگین اندازه اثر r در مطالعات مورد بررسی ESrQ=۰/۳۲ به دست آمد. پایگاه اقتصادی اجتماعی، بعد خانوار، تجربه و مشاهده خشونت در خانواده خاستگاه، سرمایه اجتماعی، دخالت خویشاوندان، شیوه همسرگزینی، اعتماد بین زوجین و حمایت اجتماعی بیشترین میزان واریانس مشاهده شده در ارتباط بین متغیرهای مستقل و وابسته را تبیین می کند.

خشونت علیه زنان, مطالعات خشونت علیه زنان, روش تحقیق مطالعات, فرا تحلیل مطالعات