سیمای خودکشی در مراجعین به بخش های مسمومین: قسمت اول

مسمومیت توسط خود فرد (Self Poisoning) یکی از شایع ترین روش های اقدام به خودکشی و از عمده ترین دلایل ارجاع و بستری بیماران به ویژه جوانان در اورژانس های بیمارستانی است. با توجه به فقدان اطلاعات کافی، پژوهش درخصوص اپیدمیولوژی خودکشی، برنامه ریزی بهتر برای انجام مداخلات موثر را امکان پذیر می سازد. بررسی حاضر به شکل مقطعی و در نیمه دوم سال ۸۳ اجرا گردیده است. در مجموع، ۷۲۳ نفر با توزیع متناسب با جمعیت از شهرهای تهران، مشهد، تبریز، اصفهان، شیراز و کرمانشاه وارد مطالعه شدند. از میان مسمومین بررسی شده، ۵۵۰ نفر (۷۶ درصد) به طور عمدی و به قصد خودکشی و ۱۷۳ نفر (۲۴ درصد) به طور غیر عمدی دچار مسمومیت شده بودند. این مقاله قسمت اول یافته های پژوهش حاضر را ارایه می دهد. در این مقاله تجزیه و تحلیل داده ها محدود به افرادی است که مسمومیت عمدی را به عنوان راهی برای خودکشی انتخاب کرده بودند. میانگین سنی افرادی که از مسمومیت عمدی برای خودکشی استفاده کرده بودند (۲/۱۰±)۴/۲۵ سال بود که در نهایت ۱۰ نفر از آنها فوت نمودند. ۶۰ درصد از افراد اقدام کننده به خودکشی مونث بودند. ۸۰ درصد برای این کار از دارو استفاده کرده بودند و سموم شیمیایی، مواد روان گردان و سایر مواد شیمیایی به ترتیب در رده های بعدی قرار داشتند. ۳۱ درصد از اقدام کنندگان به خودکشی قبلا نیز سابقه این کار را داشته اند (میانگین ۲۸/۲±۰۸/۲ و میانه ۲ مرتبه). در مجموع با توجه به نتایج و فراوانی بالای اقدام به خودکشی در میان مراجعین به بخش های مسمومین و پایین بودن میانگین سنی آنها، توجه جدی تر به موضوع سلامت روان و همچنین تجهیز بیمارستان های مرجع جهت درمان مسمومین به لحاظ امکانات درمانی و نیروی انسانی متخصص (روانپزشک، روانشناس، متخصص سم شناسی و ...) ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

Suicide , Suicide Attempt , Self poisoning , Poisoning words , خودکشی , اقدام به خودکشی , مسمومین , بخش مسمومین