محمد فریدونی - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست-دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی ترب
حبیب الله یونسی - استادیار و عضو هیئت علمی گروه محیط زیست دانشکده منابع طبیعی و علوم دری

پلی - هیدروکسی آلکانوات ها ، دسته ای از پلیمرها می باشند که بسیاری از میکرو ارگانیسم ها بطور طبیعی و در زمانی که تحت استرس قرار می گیرند، قادر به تولید آنها هستند . پلی هیدروکسی بوتیریت اولین نوع از این بیو پلیمرهای صد در صد قابل تجزیه است ، بیش از دو دهه است که بسیاری ازکشورهای پیشرفته در دنیا بنابر دلایلی نظیر افزایش زائداتی ناشی از پلاستیک ها، کمبود فضا جهت دفن این نوع پسماندها، افزایش قیمت جهانی نفت ، نگرانی از اتمام این منابع و ایجاد انواع آلودگیهای زیست محیطی شروع به سرمایه گذاری در زمینه تولید این نوع پلیمرها نموده اند.یکی از اولین این نوع هیدروکسی آلکانوات ها ، پلی هیدروکسید بوتیریت است. تحقیقات نشان داده که اضافه شدن مونومرهای والرات به هیدروکسی بوتیریت ، سبب بهبود خواص آن شده و کوپلیمر حاصل بنابر تعداد مولهای والریت موجود خواص متفاوتی خواهند داشت. در این تحقیق با استفاده از میکروارگانیسم Cupriavidus necator و ترکیب دو منبع کربنی ( گلوکز و 1-4 بوتان دی ال ) اقدام به تولید کوپلیمر هیدروکسی بوتیریت و والریت شده است.کلیه آزمایشات در ph مناسب رشد باکتری (6/8) و دمای 30 درجه سانتیگراد صورت پذیرفتند. حداکثر بازدهی بیو ماس پس از 60 ساعت از کشت حاصل گردید. درصد والریت تولیدی بین 23 الی 34 درصد بر حسب میزان بوتان دی ال ، متغییر بود.

Cupriavidus necator ، پلی هیدروکسی بوتیریت و والریت ،گلوکز، 4=1 بوتان دی ال