بتول موسوی
علی منتظری
محمدرضا سروش

هدف از این مطالعه بررسی کیفیت زندگی زنانی بود که در طول جنگ تحمیلی و پس از آن مبتلا به ضایعه نخاعی شده اند. ۲۱ نفر از ۳۵ زن جانبازی که طی جنگ دچار ضایعه نخاعی شده اند، حاضر به شرکت در این مطالعه شدند. جهت بررسی کیفیت زندگی در این گروه، از پرسشنامه SF-۳۶ استفاده شد. میانگین سن زنان دچار ضایعه نخاعی ۹۵/۴۱ سال (انحراف معیار=۹/۱۲ سال) با محدوده سنی ۱۷ تا ۶۲ سال بود. میانگین مدت زمان ضایعه نیز ۵۲/۲۳ سال (انحراف معیار=۶/۳ سال) بود. در گروه جانبازان دچار ضایعه نخاعی، ۱۲ نفر(۷/۵۷ درصد) هرگز ازدواج نکرده بودند، ۶ نفر(۶/۲۸ درصد) متاهل و ۲ نفر (۵/۹ درصد) مطلقه بودند. ۴ نفر (۱۹ درصد) دچار کوادری پلژی (فلج هر ۴ اندام) و بقیه موارد (۸۱ درصد) پاراپلژی و پارزی بودند.کیفیت زندگی در حیطه های عملکرد جسمانی، درد جسمی، سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی، مشکلات روحی و سلامت روان به طور معنی داری (۰۵/۰>P) از جامعه نرمال ایرانی کمتر بود. هر چند میانگین نمره در حیطه نشاط کمتر از جامعه ایرانی بود، اما تفاوت معنی داری مشاهده نشد. میانگین نمره سلامت عمومی در تتراپلژیک ها به طور معنی داری کمتر از پاراپلژیک ها بود. وضعیت تاهل و اشتغال، تاثیری بر روی کیفیت زندگی جامعه مورد مطالعه نداشت. به طور کلی جانبازان زن دچار ضایعه نخاعی از کیفیت زندگی مطلوبی برخوردار نبوده و سطح رضایت مندی آنان پایین بود.

Quality of life, SF-۳۶, Spinal cord injury, War, Iran, ضایعه نخاعی, جانباز زن, کیفیت زندگی, جنگ, ایران, SF-۳۶