شرایط اساسی صحت قراردادهای درمان ناباروری با استفاده از گامت و جنین

در دهه اخیر، انتقال گامت و جنین بیگانه به رحم زن نابارور یکی از راه های درمان ناباروری معرفی و درباره آن بسیار تبلیغ و سرمایه گذاری شده است. تمام بحث ها پیرامون شیوه های پزشکی، جواز شرعی و قانونی و آثار انتقال متمرکز شده است. ولی با کمال تاسف، شرایط اساسی صحت قرارداد در این باره مغفول مانده و مورد مطالعه، تحقیق و پژوهش قرار نگرفته است. در این مقاله شرایط اساسی صحت قراردادهای مربوط به انتقال گامت و جنین برای درمان ناباروری تجزیه و تحلیل شده است. بدون تردید در انتقال گامت و جنین بیگانه به رحم زن نابارور، اراده انتقال دهنده و انتقال گیرنده نقش محوری دارد. زیرا اصل حکومت و آزادی اراده ایجاب می کند که بدون رضای کسی نتوان گامت او را مجانی یا حتی در ازای پرداخت پول گرفت و برای تشکیل جنین اقدام کرد. از طرف دیگر رضای گیرنده نیز لازم است و گامت یا جنین دیگری را نمی توان بدون رضای گیرنده به رحم او منتقل کرد. وانگهی هرگاه گیرنده شوهر داشته باشد اذن شوهر نیز لازم است. پزشک یا موسسه پزشکی ممکن است به عنوان واسطه یا مستقل عمل کند. در صورتی که بین دهنده و گیرنده نقش واسطه را ایفاء و کار آنان را تسهیل کند، استحقاق دریافت اجرت کار خود را دارد. ولی هر گاه نخست گامت و جنین به موسسه پزشکی منتقل شود و گیرنده آن را از موسسه پزشکی در برابر پرداخت پول بگیرد، مساله فروش گامت و جنین و رقابت فروشندگان اجزای انسانی پا می گیرد و نظم ازدواج های سنتی را در هم می ریزد. مالیت گامت و جنین نیز قابل بحث است و دست کم، گرفتن پول برای اهداء، واگذاری، نگهداری، فراوری و انتقال آن مانعی ندارد.

Keywords:

Gamete , Embryo , Treatment of infertility , Contracts of infertility , جنین , درمان ناباروری , قرارداد درمان ناباروری