حنیفه سجادی نائینی - آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات
علیرضا کیامنش - آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات

به منظور بررسی روند تغییرات و تفاوت ابعاد خودکارامدی (هیجانی، اجتماعی، تحصیلی و جسمانی) و اضطراب در سه گروه سنی مختلف دختران کار و عادی، پژوهشی توصیفی از نوع مقطعی صورت پذیرفته است. ۱۱۱ کودک و نوجوان کار ۱۷-۹ ساله به صورت نمونه­گیری در دسترس و ۱۲۴ دانش­آموز دختر از سه دوره تحصیلی مختلف به صورت تصادفی ساده انتخاب، و بررسی شدند. ابزار گردآوری داده­ها، پرسشنامه­های خودکارامدی کودکان، خودکارامدی جسمانی و سیاهه اضطراب حالت صفت بوده است. داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس بین آزمودنی تحلیل شد. یافته­ها نشان داد که در هر سه گروه سنی، اضطراب حالت صفت دختران کار به طور معناداری از دختران عادی بیشتر است درحالی که خودکارامدی و ابعاد آن در دختران عادی به طور معناداری از دختران کار بیشتر است. با افزایش سن در دختران عادی اضطراب حالت و اضطراب صفت افزایش می­یابد، درحالی که در مورد دختران کار با افزایش سن از دوره سنی ۱۱-۹ به دوره سنی ۱۴-۱۲ سال افزایش اضطراب حالت، و با افزایش سن تا دوره سنی ۱۷-۱۵ سال کاهش اضطراب حالت وجود دارد و با افزایش سن در دختران کار، اضطراب صفت افزایش می­یابد. هم­چنین با افزایش سن، میزان خودکارامدی تحصیلی (بجز در دختران کار ۱۷- ۱۵ ساله)، و خودکارامدی اجتماعی و هیجانی در هر دو گروه کاهش، و خودکارامدی جسمانی در دختران کار تا حدی افزایش، و در دختران عادی کاهش می­یابد. بنابراین، خودکارامدی در دوران اواسط کودکی و نوجوانی می­تواند به عنوان عامل تاثیرگذار مهمی در بروز و تداوم اضطراب نقش داشته باشد.

کودکان کار و عادی, خودکارامدی و اضطراب, اواسط کودکی و نوجوانی