ارزیابی نقایص کروموزومی در کارکنان رادیوتراپی سطح شهر تهران به منظور بررسی مخاطرات ناشی از پرتوگیری شغلی با استفاده از روش های سنجش میکرونوکلئی و نواربندی با گیمسا

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 145

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPSMH-16-3_001

تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1401

Abstract:

مقدمه: قرار گرفتن در معرض پرتوهای یونیزان، به دلایل تشخیصی، درمانی و به ویژه شغلی، گستره چشمگیری از صدمات سیتوژنتیک را در دی ان ای، به عنوان اولین و اصلی ترین هدف پرتوهای یونیزان ایجاد می کند. در این مطالعه، آسیب های کروموزومی کارشناسان بخش های رادیوتراپی و ارتباط میزان آسیب های مشاهده شده با عوامل تاثیرگذار نظیر سن، جنسیت، مدت اشتغال به کار و میزان دز دریافتی، به دو روش سنجش میکرونوکلئی و نواربندی با گیمسا، به عنوان نشانگر زیستی تشخیص زودرس سرطان بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه آسیب های کروموزومی ۴۵ نفر کارشناس پرتودرمانی شامل ۱۷ مرد و ۲۸ زن با میانگین سنی ۱/۳۷ سال و متوسط سابقه کاری ۲/۱۳ سال، شاغل در بخش های رادیوتراپی سطح شهر تهران به روش های سنجش میکرونوکلئی و نواربندی با گیمسا بررسی شد و نتایج با آسیب های کروموزومی پانزده نفر از افرادی مقایسه شد که آگاهانه در معرض پرتوهای یونیزان قرار نداشتند و در بخش های دیگر همان بیمارستان ها مشغول به کار بودند.  یافته ها: در بیشتر پرتوکاران، فراوانی نقایص سیتوژنتیک ثبت شده به روش نواربندی با گیمسا، در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت (۰۵/۰>P). به طور مشابه، فراوانی بروز ریزهسته در پرتوکاران در قیاس با گروه کنترل افزایش معناداری داشت (۰۵/۰>P). بر مبنای مشاهدات حاصل از هر دو روش، هیچ گونه ارتباط معناداری بین فاکتورهای سن، جنسیت، مدت اشتغال به کار و میزان دز دریافتی با فراوانی بروز نقایص و فراوانی بروز ریزهسته یافت نشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از افزایش فراوانی صدمات سیتوژنتیک در افراد به دلیل مواجهه شغلی بوده است. نتایج حاصل از هر دو روش سنجش نشان داد که این افزایش در نرخ نقایص کروموزومی در پرتوکاران به میزان معناداری بیشتر از افراد غیرپرتوکار است. افزایش در نرخ صدمات از نوع شکست تک رشته و تجمع در درازمدت و ترمیم نشدن است که این موضوع می تواند منجر به بروز بدخیمی شود. می توان گفت کارکنان پرتوکار بیش از افراد پرتوندیده در معرض ابتلا به بدخیمی اند.

Authors

الهام رضایی

گروه علوم پرتویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، شهر تهران، ایران

علی نشاسته ریز

مرکز تحقیقات بیولوژی پرتو، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.

نازیلا عیوض زاده

گروه رادیولوژی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران

سید اکبر موسوی

گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران