ساجده حبیبی بنافتی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت ا...آملی، آمل، ایران
شبنم حسینی - استادیار، گروه مهندسی و علوم مواد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت ا...آملی، آمل، ایران
محمدباقر لیمویی - استادیار، گروه مهندسی و علوم مواد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت ا...آملی، آمل، ایران

داربستها در مهندسی بافت برای انتقال سلولها به محل ضایعه به کار میروند و باید بتوانند عملکرد مناسب بافت را بازسازی کنند. در طراحی داربستها به دلیل خواص مکانیکی نزدیک پلیمرها به بافت، استفاده از مواد پلیمری مرسوم است. در این پژوهش، داربست کیتوسان-کلاژن با کراس لینک جنیپین با غلظت های مختلف تهیه شد و ویژگیهای سمیت زایی سلولی و زیست تخریب پذیری این داربست ارزیابی شد. نتایج سلولهای کشت داده شده روی داربستها مشخص کرد که در روز اول توانایی رشد و تکثیر سلولها در نمونه شاهد از بقیه نمونه ها بیشتر بود و با افزایش مقدار جنیپین، این توانایی کاهش یافت. نمونه شاهد کمترین زیست تخریب پذیری را داشت و هر چه مقدار جنیپین افزایش یافت، زیست تخریب پذیری افزایش یافت که نقش اساسی کراس لینک را نشان میدهد. از سوی دیگر در تمام نمونه ها زیست تخریب پذیری طی زمان به شکل معنیداری افزایش یافت.

داربست کلاژن- کیتوسان، جنیپین، ویژگیهای بیولوژیکی، زیست سازگاری.