رضوان فداء - کارشناس ارشد مهندسی پزشکی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد نجف آباد، اصفهان، ایران
محمد شاهقلی - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد نجف آباد، اصفهان، ایران

زمینه: علم و تکنولوژی مواد و سیمان های استخوانی در چندین سال گذشته گسترش یافته است. همواره ترکیب مواد تقویت کننده با سیمان های استخوانی برای استحکام و زیست سازگاری بهتر آنها مورد ارزیابی قرار گرفته است.اهداف: هدف از انجام این تحقیق، بررسی و مقایسه ی چهار نمونه مشخص سیمان استخوانی و تاثیر استرانتیوم نیترات بر خواص آنها میباشد. برخی از بیماران مبتلا به کوید-۱۹ بر اثر این بیماری، به دلیل عدم تحرک سلول های استئوبلاست که در فعالیت و تحرک بیشتر تولید میشوند رو از دست میدهند، سلول های استئوکلاست در بدن افزایش می یابد و دچار صدمات و ضعف استخوانی و در سنین بالا پوکی استخوان میشوند.روش: در این تحقیق ابتدا نمونه ی خالص بروشیت و درصد مولی مشخص استرانتیوم نیترات %۳)، %۷، (%۱۰ توسط روش رسوب گذاری سیمان استخوانی ساخته میشود.یافته ها: ترکیبات سیمان استخوانی به کمک پراش پرتو ایکس (XRD) و شکل ظاهری آنها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و (FESEM) مورد بررسی قرار میگیرد. ارزیابی زیست فعالی نمونه ها با مادهی شبیه ساز بدن (SBF) و خوردگی نمونه ها با PBS، انجام شد.نتیجه گیری: تست های زیست فعالی و زیست تخریب پذیری انجام شده در این مطالعه نتایج را تایید میکنند. نمونهی Br۲+HA که شامل هیدروکسی آپاتیت، بروشیت به همراه سه درصد استرانتیوم نیترات میباشد که شرایط بهتری نسبت به سایر نمونه های استخوانی قبل و بعد از قرارگیری در محلولSBF، از خود نشان داده است.

بروشیت، هیدروکسی آپاتیت، استرانتیوم نیترات، روش همرسوبی