حمید زاهدی - مرکز تحقیقات طب ورزشی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

هدف از اجرای پژوهش حاضر مقایسه اثر یک دوره تمرین پیاده روی و ویلیامز از راه دور بر بهبود کمردرد، کیفیت خواب و کیفیت زندگی زنان مبتلا به کمردرد مزمن در زمان اپیدمی کرونا بود. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و نیمه تجربی است. ۳۶ نفر از افرادی که شرایط ورود به پژوهش را داشتند به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه ۱۲ نفری (ویلیامز، پیاده روی و کنترل) قرار گرفتند. برای اندازه گیری میزان کمردرد از پرسشنامه درد مگیل، بر اندازه گیری کیفیت خواب از پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ و برای اندازه گیری کیفیت زندگی از پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد: یک دوره تمرین پیاده روی و ویلیامز بر کاهش میزان کمردرد، بهبود کیفیت زندگی و کیفیت خواب اثر معنادار داشت .(p = ۰/۰۰۰) همچنین بین دو گروه تجربی در میزان بهبود کمردرد تفاوت آماری معنادار به نفع گروه تمرینی پیاده روی وجود داشت .(P =۰/۰۰۰) ولی، در کیفیت زندگی و کیفیت خواب بین دو گروه تجربی تفاوت آماری معنادار وجود نداشت. با توجه به اثرگذاری این دو روش تمرینی در بهبود کمردرد، ارتقای کیفیت زندگی و بهبود کیفیت خواب ازیکطرف و کمهزینه بودن این دو روش تمرینی، میتوان به جامعه هدف استفاده از این دو روش تمرینی را توصیه کرد. همچنین، با عنایت به اثرگذاری بهتر پیاده روی در بهبود کمردرد مزمن استفاده از پیاده روی برای جامعه هدف میتواند مورد تاکید قرار گیرد.

کمردرد، کیفیت زندگی، کیفیت خواب، پیاده روی، ویلیامز.