برر سی میزان فلوراید آب آشامیدنی شهرستان خلیل آباد طی سالهای 1384 لغایت 1386

فلوئور از جمله عناصر مهم در ترکیب دندان ها و استخوا نها بوده که می تواند از راه های مختلف وارد بدن انسان شود ولی در عین حال مهمترین راه دریافت آن توسط انسان از طریق آب آشامیدنی م یباشد. افزایش غلظت فلوئور در بدن لکه دار شدن دندانها را به دنبال داشته و از طرفی کاهش غلظت آن باعث پوسیدگی دندانها می گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و تعیین وضعیت منابع آب شرب شهری و روستایی شهرستان خلیل آباد واقع در استان خراسان رضوی از نظر غلظت فلوئور در طی سالهای 1384 لغایت 1386 انجام پذیرفت. تحقیق حاضر از نوع توصیفی بوده و طی آن از کلیه چاههای تامین کننده آب شرب شبکه شهری و روستایی طی فصول مختلف از سال 84 الی 86 ، تعداد 104 نمونه ( 24 نمونه شهری و 80 نمونه روستایی) مطابق روش های استاندارد برداشت و در آزمایشگاه مقادیر مربوط به فلوئور با استفاده از روش Spadns سنجش شد و نتایج حاصله با مقادیر استاندارد مقایسه گردید.نتایج حاصل از سنجش های مربوط به غلظت فلوئور بیانگر آن است که در اکثر موارد غلظت کمتر از حد استاندارد توصیه شده بوده (متوسط 0/38 میلی گرم در لیتر) و در بیشتر منابع از روند یکنواختی برخوردار می باشد. این تحقیق به طور اجمالی نشان داد که میزان فلوئور آب آشامیدنی با نگرش وضعیت آب و هوای منطقه عموما زیر حداقل مجاز می باشد. با توجه به اهمیت جذب بسیار خوب فلوئور از طریق خوراکی و نه استفاده از دهان شویه ها و نیز اهمیت سلامت دندانها می بایستی فلوئور یا بصورت مصنوعی به منابع آب افزوده شود و یا از طریق آموزش همگانی بهداشت، مردم منطقه را به استفاده از اغذیه با فلوراید بالا تشویق نمود.

Keywords:

آب آشامیدنی , فلوئور , فلوئورزیس , پوسیدگی دندانها