پاسخ جوجه های گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایده آل و نسبت های والین به لیزین قابل هضم جیره در دوره آغازین

به منظور بررسی پاسخ جوجه های گوشتی به سطوح مختلف پروتئین ایده آل جیره (توصیه سویه راس ۳۰۸ و ۱۰ درصد کمتر) و نسبت های والین به لیزین قابل هضم (۷۱، ۷۴، ۷۷، ۸۰ و ۸۳ درصد) در دوره آغازین (یک تا ۱۰ روزگی)، پژوهشی با استفاده از ۵۰۰ قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه در قالب آرایش فاکتوریل ۵×۲ با طرح کاملا تصادفی که شامل ۱۰ تیمار و پنج تکرار انجام شد. نتایج نشان دادند کاهش سطح پروتئین ایده آل جیره سبب افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد (۰.۰۱>P). درصد خاکستر و کلسیم استخوان نیز با کاهش پروتئین ایده آل جیره به طور معنی داری افزایش یافت (۰.۰۵>P). کاهش سطح پروتئین ایده آل جیره سبب کاهش غلظت کلسترول، گلوکز، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین و کلسیم سرم خون شد (۰.۰۵>P). بیشترین میانگین وزن بدن در سن ۱۰ روزگی، افزایش وزن، درصد لاشه و سینه و کمترین ضریب تبدیل خوراک در نسبت ۷۴ درصد والین به لیزین قابل هضم مشاهده شد (۰.۰۵>P)؛ درحالی که، بیشترین میانگین مصرف خوراک، درصد ران ها و درصد خاکستر و کلسیم استخوان در نسبت ۷۷ درصد والین به لیزین قابل هضم بدست آمد (۰.۰۵>P). اثر متقابل معنی داری بین دو فاکتور آزمایشی به غیر از صفات درصد لاشه و غلظت فسفر سرم خون مشاهده نشد (۰.۰۵>P). در مجموع بر اساس نتایج این پژوهش، کاهش ۱۰ درصدی سطح پروتئین ایده آل جیره با حفظ نسبت های ایده آل اسیدهای آمینه ضروری، امکان پذیر است. نسبت مناسب والین به لیزین قابل هضم بر اساس شاخص های عملکرد و صفات لاشه، ۷۴ درصد و بر اساس صفات استخوان، ۷۷ درصد پیشنهاد می شود.

Keywords:

اسید آمینه شاخه دار , جوجه گوشتی , جیره کم پروتئین , نسبت ایده آل , والین