تحلیلی بر متغیرهای مسکن پایدار در شهرهای ایران مطالعه موردی: محلات دوشابچی خانا و یئددی ده ییرمان شهر ارومیه

کاربری مسکونی بیشترین درصد از کاربری های شهری را به خود اختصاص می دهد. علاوه بر این بخش زیادی از انرژی و منابع وارده به شهرها را نیز مصرف می کند. براین اساس توجه به وضعیت مساکن در شهرها برای رسیدن به توسعه پایدار ضروری است. هدف پژوهش، ارزیابی معیارهای پایداری کالبدی مسکن در محلات دوشابچی خانا و یئددی ده ییرمان ارومیه با استفاده از مدل FAHP در Arc GIS است. پژوهش حاضر رویکردی توصیفی- تحلیلی داشته و روش آن کمی-کیفی بوده است. لذا داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و برداشت میدانی از محلات منتخب و استفاده از طرح تفصیلی منطقه گردآوری شده اند. امتیاز نهایی هر یک از معیارها و زیرمعیارها به دست آمده و با تلفیق معیارها براساس امتیاز نهایی هر معیار نقشه نهایی میزان پایداری کالبدی مسکن به دست آمده است. بر این اساس بیشترین معیار تاثیر گذار کیفیت ساختمانی است. حدود ۶.۹۶ درصد محدوده مورد مطالعه پایداری خیلی زیاد به لحاظ کیفیت ساختمانی و ۷۵.۵۲ درصد دارای کیفیت ساختمانی قابل نگهداری در رده پایداری متوسط اند. نتایج به دست آمده نشان می دهند که مساکن در محلات منتخب از منطقه ۵ ارومیه در وضعیت مطلوبی قرار ندارند. مساکن محله یئددی ده ییرمان نسبت به مساکن محله دوشابچی خانا در وضعیت پایداری مطلوب تری قرار دارند.

Keywords:

توسعه پایدار , مسکن پایدار , پایداری کالبدی , ارومیه