تحلیل بسترشناسی در زمینه گرایی بافت های تاریخی

نام خیابان لاله زار سالها است که تداعی کننده نام هنرهای نمایشی، فرهنگ، تاریخ و حتی بناهای آن یادآور این هنر است و متاسفانه مدت مدیدی است که بواسطه شکل گرفتن تجارتهای دیگر در این خیابان تاریخ و فرهنگی که مهد بسیاری از هنرهای نمایشی در لاله زار بود رو به فراموشی گذاشته شده است؛ حال زمان آن رسیده است که معماری به احیا دوباره این هنر بپردازد و به همین سبب تصمیم به طراحی موزهای برای یادآوری و احیا دوباره این هنر گرفته شده است. در پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات نظری و تحقیقات کتابخانه ای به شناخت بافت خیابان لاله زار تاریخ حاکم بر آن، معماری در بافت تاریخی، معماری زمینه گرا، معماری میان افزا و بررسی نمونه های مربوط به این پروژه و ... پرداخته شده است. و در نهایت با استفاده از اصول معماری زمینه گرا همسو با نیازهای جدید به خلق فضایی هم جنس با بافت خیابان منجر شد که به کلیت آن روحی جدید ولی با ماهیت قبلی دمیده است و گامی در جهت احیا این بافت و نشان دادن اهمیت آن برداشته شده است.

Keywords:

زمینه گرایی , بافت تاریخی , هنرهای نمایشی , معماری زمینه گرا , معماری میان افزا