علی کمرئی - شهرداری شهریار

روند روبه رشد شهرنشینی در ایران و همنشینی فرهنگ ها و گروه های مختلف با یکدیگر و تبدیل روابط روستایی به روابط شهری ضرورت بازتعریف تعاملات کنشگران با یکدیگر و با نهادهای شهری را در جامعه شهری متناسب با معیارهای قانونی روزآمد و با ضمانت اجرایی قوی مشخص می دارد. شهروند مدرن در قبال حقوق شهروندی، می بایست تعهداتی را نیز تقبل کند زیرا شهروندی مفهومی گسترده تر از شهرنشینی دارد و شهروندان منفعل را فاقد شخصیت مدنی می دانیم. بنای مشارکت که در روند مدنیت جامعه مطرح است، دارای زیر پایه حق و تکلیف است. مشارکت نقشی اساسی و تعیین کننده در هویت یابی فرد (در ارتباط با جمع) بازی میکند. بنابراین حقوق شهروندی بخشی از حقوق گسترده و ریشه داری است که به نام حقوق بشر شناخته می شود. حقوق شهروندی مدرن جدای از حقوق بشر به شمار می آید. این استقلال بدین مفهوم است که باید با دید و نگاهی خاص این علم را تعریف و تشریح کرد،زیرا کارکردهای آن متفاوت از حقوق بشر است.حقوق شهروندی، به روابط شهرنشینان با همدیگر و رابطه ایشان با ارگان های دولتی دلالت داردو از این لحاظ باید آن را تفسیر خاصی از »حقوق شهروندی« به مفهوم عام به شمار آورد. روش پژوهش در این مقاله، به صورت توصیفی- تحلیلی و ابزار جمع آوری داده ها به صورت مطالعات کتابخانه ای می باشد. در نتیجه، مدیریت شهری می تواند با آموزش حقوق شهروندی و تشویق شهروندان به پیگیری حقوق خویش، اتخاذ رویکرد شهروند مداری و ایجاد فضای گفتگو میان شهروندان و مدیران شهری، اصلاح نظام اداری و مراعات حقوق شهروندی، جامعیت وعدم تبعیض میان شهروندان، حاکمیت قانون ، مسئول یت پذیری در قبال شهروندان، کارآیی و اثر بخشی، شفافیت و پاسخگویی در جهت ارتقاء حقوق شهروندان نقش آفرینی کند.

مدیریت شهری، شهرنشینی، مشارکت، حقوق شهروندی