مقایسه ساختار نظارتی و روش های نیل به ایمنی در صنایع هسته ای و هوایی

ایمنی مهم­ترین اصل مورد توجه در صنایع حساس با تاثیرات و زمینه های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی گسترده بویژه در صنایع هوایی و هسته ای است. قابلیت اطمینان بالا و حصول ایمنی در سیستم های حساس، یک هدف بسیار مهم و مقدم بر بسیاری از دیگر اهداف از جمله اهداف اقتصادی می باشد. در این بررسی ضمن مرور روش ها و متدولوژی های بکار گرفته شده در صنایع هسته ای و هوایی برای کاهش ریسک و نیل به ایمنی بیشتر، نقاط مشترک که قابل استفاده در دو صنعت هستند بیان شده و ضمن مرور مفاهیمی نظیر فرهنگ ایمنی، سیستم های مدیریت، خطاهای انسانی، ارزیابی ریسک و اصل دفاع در عمق،  نقش کلیدی هر یک از آنها در ایجاد و ارتقاء ایمنی سیستم ها بیان می شود. همچنین چارچوب های قانونی و نظارتی ملی و بین المللی و نقش نظام های ایمنی (رگولاتوری) برای ایجاد و ارتقاء ایمنی در دو صنعت مزبور معرفی می شوند. چارچوب نظارتی در سطح ملی در کشور ما بر عهده مرکز نظام ایمنی هسته ای کشور و سازمان هواپیمایی کشوری است.

Keywords:

Safety , Risk management , Aviation , Nuclear industry , Safety culture , Regulatory. , ایمنی , مدیریت ریسک , صنایع هوایی , صنایع هسته ای , فرهنگ ایمنی , رگولاتوری