اثر سن بر شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی اندام های فوقانی در کارگران کارخانه نساجی قائم شهر

با توجه به شیوع بالای اختلالات اسکلتی عضلانی اندام های فوقانی و نیز تاثیر سن بالا در بروز اختلالات در کارگران کارخانه نساجی این تحقیق درسال ۱۳۸۳نجام گرفت. تحقیق مورد نظر، بررسی توصیفی بر روی ۳۸۵ نفر کارگر مرد کارخانه نساجی در رابطه با توزیع سنی و تاثیر آن بر بروز اختلالات اسکلتی عضلانی اندام فوقانی است. شیوع اختلالات در چهار بخش از اندام فوقانی شامل شانه، آرنج، مچ دست، و دست و انگشتان مورد مقایسه قرار گرفت و رابطه اختلالات چهار بخش مذکور با گروه های سنی و تجزیه وتحلیل آنها با برنامه آماری SPSS و Excell انجام پذیرفت. همچنین از پرسشنامه اسکلتی عضلانی استاندارد نوردیک بهره گرفته شد. ۲/۸۶ درصد از شاغلین در گروه سنی بیش از۴۰ سال بوده و درصد شیوع اختلالات دست و انگشتان مچ, آرنج و شانه به ترتیب ۱۸/۷۳، ۳/۶۲، ۱۶/۶۰ و ۷۳/۵۷ درصد بوده است و ۷/۱۹ درصد از شاغلین فاقد هرگونه اختلالات اسکلتی عضلانی در اندام های فوقانی بودند. همچنین بین درصد شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی بخش های انتهایی اندام های فوقانی و گروه های سنی مختلف ارتباط آماری معنی داری برقرار بود(۰۵/۰>P). با توجه به بالابودن گروه سنی اکثریت شاغلین کارخانه و نیز عواملی از جمله تحرک زیاد، تغذیه نامناسب، بار کاری زیاد، اتخاذ وضعیت های بدنی نامناسب هنگام کار، اعمال نیروی بیش از اندازه، عدم وجود وقفه های استراحتی در بین دوره های کاری و ... میزان شیوع اختلالات در مفاصل و عضلات دست و انگشتان از بقیه بیشتر بوده و بعد از آن به ترتیب مچ، آرنج و شانه قرار دارند. با رعایت عوامل فوق و اتخاذ برنامه های آموزشی و طراحی مناسب پست های کاری و نیز بکارگیری نیروی جوان و انجام معاینات دوره ای و استخدامی می توان شیوع اختلالات اندام فوقانی را تا حد قابل ملاحظه کاهش داد.

Keywords:

Age factor , Musculoskeletal disorders , UEMSDs , سن , اختلالات اسکلتی عضلانی , اندام فوقانی