بهشید گروسی
حسین صافی زاده
بهرام بهرام نژاد

سوء رفتار با کودکان از مشکلات عمده بهداشتی و درمانی است که با توجه به اثرات همه جانبه آن در درازمدت نیازمند توجه جدی است. با در نظر گرفتن این که عمده کودک آزاری های شدید به بیمارستان ها و مراکز درمانی مراجعه می نمایند، آگاهی و اطلاعات پزشکان در زمینه عوامل خطر و علائم تشخیصی و اثرات سو ء رفتار با کودکان و همچنین نگرش آنان نسبت به این مقوله حائز اهمیت است. به منظور بررسی آگاهی و نگرش پزشکان عمومی در مورد سوء رفتار با کودکان، مطالعه حاضر با حضور ۲۰۰ نفر از پزشکان عمومی شهر کرمان و با استفاده از پرسشنامه طراحی و اجرا گردید، ولی باحذف ۳ پرسشنامه به دلیل ناقص بودن اطلاعات، تحلیل اطلاعات در ۱۹۷ نفر انجام شد. مطالعه انجام شده نشان می دهد ۵۵ درصد از پزشکان عمومی شهر کرمان در مورد مسائل مربوط به سوء رفتار با کودکان اطلاع کافی ندارند. اطلاعات در زمینه عوامل خطر و علائم جسمی روانی سوء رفتار نسبتا خوب بود، ولی در زمینه تشخیص موارد جنسی و یا روانی (پسیکولوژیک) اطلاعات کافی به نظر نمی رسید. نگرش نسبت به تنبیه بدنی منفی بود و در عین حال نگرش با جنس پزشک رابطه معنی دار داشت. علی رغم این که تعداد زیادی از پزشکان (۶۵ درصد) موارد سوء رفتار با کودکان را در کار بالینی خود مشاهده کرده بودند، اما تعداد بسیار کمی (۵/۴ درصد) این موارد را گزارش نموده بودند و در زمینه نحوه گزارش موارد سوء رفتار با کودکان نیز اطلاعات افراد مورد بررسی بسیار کم بود. با توجه به مطالعه حاضر و یکسان بودن سیستم آموزش پزشکی در ایران، آموزش دانشگاهی دانشجویان پزشکی و آموزش های پس از فراغت از تحصیل برای پزشکان در مورد سوء رفتار با کودکان توصیه می گردد.

Child maltreatment, child abuse, Knowledge, Attitude, Physician, سوء رفتار با کودک, کودک آزاری, آگاهی, نگرش, پزشک عمومی