مدل سازی نظریه بازی برای نشان دادن پویایی رفتاری تعطیلی های اقتصادی و در خانه ماندن در یک بیماری همه گیری

گسترش جهانی بی سابقه بیماری کرونا باعث اقدامات چشمگیر بهداشت عمومی مانند دستورات سخت در خانه ماندن و تعطیلی های اقتصادی شده است. برخی از دولت ها با این امید که مصونیت محافظ طبیعی به دست آمده می توانند گسترش ویروس را کاهش دهند، در برابر چنین اقداماتی مقاومت کرده اند. در غیاب داده های تجربی در مورد اثربخشی این اقدامات، سیاست گذاران باید برای ارزیابی گزینه های واکنش به همه گیری به مدل سازی اپیدمیولوژیک روی آورند. در این مقاله ما مدل های اپیدمیولوژیک را با مفهوم پویایی رفتاری از نظریه بازی های ترکیب می کنیم . این نوآوری به ما امکان می دهد تا مدل کنیم که چگونه انطباق با یک قرنطینه اقتصادی ممکن است در طول زمان کاهش یابد. تحلیل عددی مدل ما نشان می دهد که بودجه های امداد اضطراری که در سطح فردی هزینه می شود در کاهش مدت زمان و هزینه کلی اقتصادی یک بیماری همه گیر موثر است. ما همچنین متوجه شدیم که مصونیت در یک جمعیت، زمانی که یک قرنطینه با هزینه های نسبتا کم برای فرد اجرا می شود، به راحتی برقرار می شود. تجزیه و تحلیل کیفی ما از یک مدل پیچیده شواهدی را ارائه می دهد که اثرات مصونیت و تعطیلی اقتصادی مکمل یکدیگر هستند، به طوری که دولت ها باید آنها را به طور همزمان دنبال کنند.

Keywords:

مدلسازی , نظریه بازی , پویایی رفتاری , بیماری همه گیر