نقش واسطه ای دشواری های هیجانی در رابطه بین سازوکارهای دفاعی و اندیشه پردازی خودکشی

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای دشواری های هیجانی در رابطه بین سازوکارهای دفاعی و اندیشه پردازی خودکشی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام شهروندان شهر کرج در پاییز سال ۱۳۹۸ بود که از میان آن ها به روش نمونه برداری تصادفی دو مرحله ای با مراجعه به سایت شهرداری شهر کرج دو منطقه ۳ و ۷ در مرحله اول و در مرحله دوم بوستان هامون از منطقه ۳ و بوستان نبوت از منطقه ۷ و در نهایت ۲۷۰ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازوکارهای دفاعی-۴۰ اندروز، سینگ و بوند (۱۹۹۳)؛ پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گراتز و روئمر (۲۰۰۴)؛ و مقیاس شناخت های خودکشی رود و همکاران (۲۰۱۰) بود. برای تحلیل داده ها از روش الگویابی معادله های ساختاری استفاده شد. در پژوهش حاضر ضریب مسیر غیرمستقیم بین سازوکارهای پخته و اندیشه پردازی خودکشی (P=۰/۰۱, β=۰/۳۳۹) و سازوکارهای ناپخته و اندیشه پردازی خودکشی (P=۰/۰۱, β=۰/۲۵۵) در سطح ۰/۰۱ معنادار بود.

Keywords:

تنظیم هیجان , خودکشی , سازوکارهای دفاعی