ارزیابی آمادگی الکترونیک دانشگاه سیستان و بلوچستان به منظور توسعه آموزش های الکترونیک در دوران پسا کرونا

فناوری اطلاعات، به تعاملات علمی شکل دیگری بخشیده و بر چگونگی کسب و انتقال دانش درجامعه تاثیر زیادی داشته است .دانشگاه ها و مراکز علمی به عنوان مراکز اصلی خلق و انتقال علم، به تدریجشکل دیگری را به خود خواهند گرفت .در این میان یکی از موضوعاتی که مدیران و مسئولان آموزشعالی باید به طور جدی به آن بیندیشند، ایجاد دانشگاه مجازی و تحقق یادگیری الکترونیکی در آن است .تحقق این امر مستلزم فراهم آمدن شرایطی از جنبه های مختلف است که از دید سیستمی، آمادگی الکترونیکینامیده میشود .دانشگاه سیستان و بلوچستان از جمله دانشگاه هایی است که در طی چند سال گذشته تلاشکرد ه است با تمهید امکانات سخت افزاری و نرم افزاری چند رشته تحصیلی را در مقطع کارشناسی ارشدبه روش آموزش الکترونیکی ارائه کند .در این مقاله تلاش شده است با اتکا بر مطالعات تطبیقی و نظرخبرگان ملی مدل مناسبی برای ارزیابی آمادگی یادگیری الکترونیکی ارائه شود . این مدل شامل وجوهمختلفی شامل آمادگی سیاست آموزشی، آمادگی مدیریت، آمادگی استاندارد، آمادگی محتوا، آمادگیقوانین، آمادگی مالی،آمادگی منابع انسانی، آمادگی فرهنگ، آمادگی امنیت، آمادگی سخت افزار، آمادگیشبکه و آمادگی پشتیبانی است .با به کارگیری این مدل تحلیل کاملی از آمادگی یادگیری الکترونیکیدانشگاه سیستان و بلوچستان ارائه خواهد شد .شایان ذکر این که مدل کاربردی در این تحقیق براساسویژگی ها و مقتضیات بومی کشور و به طور کلی و عمومی تدوین شده است و قابلیت کاربرد در ارزیابیآمادگی یادگیری الکترونیکی در سایر دانشگاه ها را نیز داراست.

Keywords:

یادگیری الکترونیکی , مطالعات تطبیقی , سنجش , دوران کرونا