مینا محمدخان خیرآبادی - کارشناس ارشد توسعه روستایی از دانشگاه تهران- کارشناس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی

بنابراین طی دهه های اخیر همواره روستا از جمعیت خالی شده و به جمعیت شهر افزوده شده است. نخستین پی آمد این روند فزاینده مهاجرت و افزایش جمعیت شهری، گذشته از سایر پیامدهای اقتصادی _ اجتماعی آن در محیط های شهری و روستایی، گسترش فیزیکی (کالبدی) فضاهای شهری بوده است، به گونه ای که طی فاصله زمانی مزبور به شمار شهرهای بزرگ، کلانشهرها و شهرهای متوسط کشور افزوده شده است. فضای جغرافیایی هر کشور با توجه به ویژگی های تقسیمات کشوری و ساختار حقوقی و حقیقی آن به قلمروهایی برای مدیریت فضا تقسیم می شود. برای ساده کردن فهم مطلب ناگزیریم قلمروهای مدیریت فضا در ایران را به سه قلمرو مدیریتی یعنی همان گونه که در عمل سامان یافته تقسیم کنیم: قلمرو اول ( محدوده روستا)، قلمرو دوم( محدوده و حریم شهر) و قلمرو سوم( پهنه بین حریم شهر و محدوده روستا) روستاهای حریم شهرها دارای مسایل متعدد و متنوع بوده، هرچند که همه مسایل به طور همزمان دارای اهمیتی برابر نمی باشند، این امر زمانی که نهادی همانند بنیاد مسکن برحسب رسالت خویش درپی حل مسایل کالبدی است، قوت بیشتری می گیرد؛ لیکن این باور وجود دارد که فرم ها و عناصر کالبدی محصول فرایندهای اجتماعی – اقتصادی است و از این روی، شناخت مسایل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، زیست محیطی و مدیریتی – نهادی در درک بهتر مسایل کالبدی و سپس حل یا تعدیل آنها، نقش بنیادین ایفا می نمایند.

شهر نشینی، حریم شهر، توسعه شهر، روستاهای واقع در حریم شهر