بررسی رابطه بین طردشدگی در محیط کار و عملکرد شغلی با نقش میانجی سرمایه روان شناختی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان ایلام

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین طردشدگی در محیط کار و عملکرد شغلی با نقش میانجی سرمایه روان شناختی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان ایلام بود. روش انجام این پژوهش بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس چگونگی به دست آوردن داده ها از نوع پژوهش های توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان ایلام به تعداد ۱۵۷ نفر بود که به دلیل محدودیت جامعه آماری نمونه به صورت تمام شمار برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد عملکرد شغلی هرسی و گلداسمیت (۱۹۸۱)، طردشدگی در محیط کار فریس و همکاران (۲۰۰۸) و سرمایه روان شناختی لوتانز و همکاران (۲۰۰۷) استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای اس.پی.اس.اس و اسمارت پی.ال.اس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که طرد شدگی در محیط کار و سرمایه روان شناختی بر عملکرد کارکنان تاثیر معناداری دارند و نقش میانجی سرمایه روان شناختی نیز مورد تایید قرار گرفت. بنابراین به منظور افزایش عملکرد و بهره وری کارکنان، مدیران ادارات ورزش و جوانان استان ایلام بایستی توجه ویژه ای به ادراک های کارکنان از طردشدگی در محیط کار و سرمایه روان شناختی داشته باشند و فرصت ایجاد روابط دوستانه در سازمان را برای آنان فراهم آورند.

Keywords:

طردشدگی در محیط کار , عملکرد شغلی , سرمایه روان شناختی