تاثیر سیاست های کلی نظام در حوزه محیط زیست در تحقق قانون حفاظت از منابع ژنتیکی با محوریت پروتکل های ذیل کنوانسیون تنوع زیستی

از مهم ترین مشکلات محیط زیست کشورها حراست از منابع ژنتیکی و تنوع زیستی در قلمرو سرزمین می باشد نظر به آن که ایران جزء ۲۰ کشور نخست جهان در تنوع زیستی است لذا این موضوع جایگاه ویژه ای در قوانین کشور دارد. سیاست های کلی محیط زیست بر این مهم  تاکید نموده از این رو هدف این نوشته سنجش میزان  تاثیر سیاست های محیط زیست در تحقق  قانون حفاظت از منابع ژنتیکی با محوریت پروتکل های کنوانسیون تنوع زیستی است. این مقاله توصیفی –تحلیلی است که با احصای معیارها ی موثر، میزان اهمیت هر یک با استفاده از نظر خبرگان مشخص شده از این رو، ۴۹ زیر معیار  موثر بر تحقق قانون، ذیل سه گروه معیارهای سیاست های کلی محیط زیست، قانون حفاظت از منابع ژنتیکی، پروتکل های ذیل کنوانسیون تنوع زیستی (ناگویا) شناسایی وسپس با استفاده از تکنیک (AHP) و مقایسه دودویی ماتریس، تعیین ضرایب اهمیت معیارها و اولویت بندی انجام شد. نتایج نشان داد از میان معیارهای اصلی، "سیاست های کلی محیط زیست"(با وزن ۰/۴۲۳) نسبت به معیارهای دیگر از اهمیت بیش تری برخوردار است. در میان معیارهای فرعی، "حفاظت منابع ژنتیک و ارتﻘاء آن ها تا سطح استانداردهای بین المللی"( با وزن ۰/۳۸۹)، "دسترسی به منابع ژنتیکی بر عهده حقوق حاکمیتی هر کشور، حفاظت، احیاء، به سازی و توسعه منابع طبیعی" (با وزن ۰/۳۷۸) و "تنوع زیستی به ویژه حیات وحش" (با وزن ۰/۳۷۵) و نیز "تهیه اطلس زیست بوم" (با وزن ۰/۳۷۰) بیش ترین وزن را بین زیر معیارها داشته اند که مبین اهمیت شان تحقق قانون است. در نهایت مشخص شد که معیارهای سیاست های کلی نظام در حوزه محیط زیست تاثیر زیادی در تحقق این قانون داشته است.

Keywords:

قانون حفاظت از منابع ژنتیکی , سیاست های کلی محیط زیست , پروتکل های کنوانسیون تنوع زیستی , منابع ژنتیکی , حقوق حاکمیتی