افشین صلاحیان - دانشگاه اصفهان
آزاده عسگری - دانشگاه اصفهان
حمیدرضا عریضی - دانشگاه اصفهان
آزاده بابامیری - شهیدچمران

چکیده مقدمه: فرسودگی شغلی سندرمی است که پرستاران با آن مواجه اند و سلامت آنها را تهدید می کند و از بعد سازمانی نیز بهره وری بیمارستانها را کاهش می دهد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر به منظور تعیین عوامل پیش بین فرسودگی شغلی در پرستاران شهر اصفهان انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع پیش بین و جامعه آماری شامل کلیه پرستاران شهر اصفهان در سال ۱۳۸۸ بود. نمونه آماری به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. بدین طریق که ابتدا از بین بیمارستان های دولتی شهر اصفهان که جمعا ۱۲ بیمارستان و دارای ۱۹۸۲ پرستار بود، ۵ بیمارستان و از بین این ۵ بیمارستان ۳ بخش روانی، عفونی و جراحی به صورت تصادفی انتخاب شدند و به پرستارانی که دارای ملاک ورود به پژوهش بودند، پرسشنامه ها داده شد. ۲۲۱ نفر ملاک مورد نظر را داشتند و از بین آنها ۲۱۰ نفر به پرسشنامه پاسخ دادند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون(۱۹۹۳)، استرس شغلی دیویس، رابینز و مک کی(۱۹۹۹)، شفافیت نقش ساویر(۱۹۹۲) و گرانباری شغلی اسپکتور و جکس(۱۹۹۸) بود. داده ها بوسیله نرم افزار SPSS (Version ۱۶) تحلیل شد، و از آماره های توصیفی میانگین، انحراف استاندارد، حداقل و حداکثر نمرات، و آماره های استنباطی همبستگی و رگرسیون برای تحلیل آن ها استفاده شد. یافته ها: یافته های حاصل از رگرسیون نشان دادند که استرس شغلی، شفافیت نقش، و گرانباری شغلی، فرسودگی شغلی را بصورت معناداری پیش بینی می کنند(۰۰۰۱/۰ sig =). نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که متغیرهای استرس شغلی، شفافیت نقش، و گرانباری شغلی با فرسودگی شغلی پرستاران رابطه معنادار چندگانه دارند، بنابراین لزوم اتخاذ تدابیر و برنامه هایی در راستای تعدیل و تغییر متغیرهای پیش بین، جهت کاهش فرسودگی شغلی پرستاران ضروری می باشد.

Keywords: Burnout, Workload, Stress, role clarity, Nurse, کلید واژه ها: فرسودگی شغلی، گرانباری شغلی، استرس، شفافیت نقش، پرستار