افزایش کارائی ضد قارچی اسانس آویشن شیرازی با رهایش کنترل شده آن به روش میکروکپسوله کردن

هدف از این تحقیق استفاده از روش میکروکپسوله کردن یا ریزپوشانی برای حفظ ترکیبات فرار اسانس آویشن و افزایش اثربخشی خصوصیات ضدقارچی آن با مکانیسم رهاسازی کنترل شده طی زمان بود. برای این منظور، در ابتدا با استفاده از دستگاه کلونجر اسانس آویشن تهیه و سپس با استفاده از روش تبخیر حلال و تشکیل امولسیون روغن در آب، کپسول های هسته- پوسته تشکیل شدند که دارای هسته روغنی و پوسته پلیمری از جنس پلی متیل متاکریلات بودند. بازدهی میزان کپسوله شدن مواد با روش طیف سنجی مرئی- فرابنفش اندازه گیری شد و میزان بازدهی کپسول ها ۶۸ درصد تعیین شد. همچنین اندازه و شکل کپسول های تولید شده با کمک میکروسکوپ نوری و مرفولوژی آن ها توسطمیکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. نتایج سینتیک رهایش ترکیبات فرار آویشن در حالت معمولی و کپسوله شده نشان داد که در مدت زمانی که همه ترکیبات اسانس آویشن تبخیر می شوند، تنها ۶ درصد آویشن کپسوله شده تبخیر شده و وارد محیط می شود. همچنین برای بررسی میزان اثربخشی اسانس آویشن در دو حالت معمولی و کپسوله شده قبل و پس از آبشویی، از کپک آسپرژیلوس نایجر با روش آزمون کاغذ صافی استفاده شد. نتایج نشان داد تفاوت چندانی بین خصوصیات مانع شوندگی اسانس آویشن در حالت معمولی با نمونه شاهد وجود ندارد و سرعت تبخیر بالای ترکیبات موثره آویشن از اثربخشی آن می کاهد. در مقابل، نقش بارز میکروکپسوله کردن پس از آبشویی مشخص شد وکارائی بالای اسانس آویشن کپسوله شده در برابر رویش کپک حاکی از قابلیت بالای این روش در حفظ ترکیبات ضدمیکروبی اسانس آویشن بود.

Keywords:

اسانس آویشن , پلی متیل متاکریلات , رهایش کنترل شده , کپک آسپرژیلوس , میکروکپسوله کردن