تفکیک سطوح امکان گرایی در کارآفرینی صاحبان کسب وکار پرورش مرغ بومی در استان سیستان و بلوچستان بر مبنای الگوریتم نایو بیز

امروزه مهم ترین مشخصه بروز رفتار کارآفرینی را در نوع معماری فکری موسوم به امکان گرایی می دانند. در این راستا، تحقیق حاضر تلاش کرد تا با استفاده از یک الگوریتم یادگیری ماشین به تفکیک سطوح این تفکر در میان صاحبان کسب وکار روستایی در حوزه پرورش مرغ بومی در استان سیستان و بلوچستان بپردازد و ۱۹۱ واحد از ۳۶۰ واحد فعال پرورش مرغ بومی به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. هدف اصلی، یافتن ترکیبی از پیش آیندها شامل متغیرهای جمعیت شناختی، رفتاری و مولفه های اکوسیستم کارآفرینی بود که بر تفکیک سطوح امکان گرایی در میان صاحبان کسب و کار روستایی اثرگذار هستند. ابزار تحقیق برای اندازه گیری متغیرها، پرسشنامه بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. روش اصلی داده پردازی، استفاده از الگوریتم نایو بیز از دسته روش های یادگیری ماشین بود که در نرم افزار R اجرا شد. نتایج دسته بندی سطوح متغیر امکان گرایی به عنوان شاخص اصلی تفکر کارآفرینی در سه سطح کم تا زیاد نشان داد که متغیر های داشتن تجربه قبلی، تمرکز بر پرورش مرغ بومی به عنوان شغل اصلی، ظرفیت واحد تولیدی، دسترسی به شبکه همکاری و بازار، خودکارآمدی کارآفرینی، انگیزه کسب و کار، نوآوری در بازار، سرمایه انسانی و سرمایه مالی در بین صاحبان کسب و کار پرورش مرغ بومی سبب شده تا تفکر امکان گرایی در بین آن ها در سطح بالاتری قرار گرفته و طبیعتا زمینه لازم را برای بروز رفتار کارآفرینی فراهم کند. نتیجه کلی تحقیق نشان داد که ترکیبی از متغیرهای رفتاری در کنار مولفه های اکوسیستمی قادرند رفتار کارآفرینی را به واسطه ترویج تفکر امکان گرایی، تقویت کنند. بر اساس یافته های تحقیق پیشنهادهایی برای ترویج فضای حمایتی از کارآفرینان نوپای روستایی ارائه شده است.

Keywords:

امکان گرایی کارآفرینی , اکوسیستم کارآفرینی , پرورش مرغ بومی , قضیه بیز , سیستان و بلوچستان