علیرضا زلقی - "دانشجوی کارشناسی آموزش علوم اجتماعی " "دانشگاه فرهنگیان علامه طباطبایی لرستان"

با مطالعه تاریخ آموزش و پرورش در چند قرن اخیر درمی یابیم که آموزش و پرورش این دیار چندان تغییرات اساسی و بنیادی نداشته است، پس آنگاه با خود می اندیشیم که گویی زمان بر آن نگذشته است و یا زمان برای این نظام اجتماعی متوقف شده است. کشور ایران دارای تاریخی بسیار طولانی است و قدمت تمدنی آن به چندین هزار سال میرسد. آثار تاریخی به جا مانده از این تمدن پرشکوه بسیار متنوع و فراوان است. جایی از این سرزمین را نمیتوان یافت که دارای آثاری اعم از ابنیه، اشیا و آثار تاریخی نباشد. شناخت این دنیای گسترده آموزش و تعلیم و تربیتی مستمر و عمیق را می طلبد.یکی از درسهای مهم در نظام آموزشی هر کشور از جمله ایران درس تاریخ است. تاریخ هر ملتی نمادی از هویت آن ملت است که در شکل گیری شخصیت و هویت جوانانش نقش اساسی دارد. ملتی که به تاریخ خود بها دهد و جوانان را با فرهنگ و تمدن خود آشنا کند بیشک در مواجه ه با تهدیدها و تهاجمهای فرهنگی رنگ و بوی خود را نمی بازد.پیام کنفرانس ۱۹۹۲ یونسکو در سوئیس، بر نقش آموزش وپرورش در میراث فرهنگی تاکید دارد. »آموزش میراث فرهنگی نه تنها به هویت فرهنگی مردمان و پشتیبانی از آن منجر میشود، بلکه موجب شناسایی هر چه بیشتر تفاوتها و مشابهت های بین فرهنگی میگردد و میتواند سبب شود انسانها به درک درستی از همکاری برای رسیدن به سعادت همگان یا تمدن جهانی دست یابند .

آموزش تاریخ، آموزش و پرورش، آموزش فراسوی ایران، نظام آموزشی