نقش گردشگران در تخریب مناطق جنگلی حفاظت شده ناحیه رویشی زاگرس

به دنبال افزایش جمعیت و فشار بر روی منابع طبیعی، مساله گردشگری نیز اثرات نامطلوبی از قبیل فرسایش خاک، از بین رفتن باتلاق ها، نابودی زیستگاه های تالابی، خشک شدگی یا آلودگی آب های زیرزمینی بر محیط زیست برجای می گذارد. با توجه به این موضوع می بایست چاره اندیشی مناسب در زمینه ی بهبود مدیریت منابع صورت گیرد تا از این رهگذر نه تنها از حجم تخریب های به عمل آمده در دهه ها ی اخیر کاسته شود، بلکه نسبت به تقویت و غنی سازی منابع زیستی نیز اقدام شود. به همین دلیل مطالعه ای در خصوص بررسی نقش گردشگران در تخریب منطقه حفاظت شده دینارکوه از طریق تحلیل سلسله مراتب AHP انجام شد. برای هدف ذکر شده ۷ معیار پخش آلاینده ها و پسماند در محیط با بیشترین درجه اهمیت وزن ۰/۲۸۲، ریشه کن کردن و بهره برداری های بیرویه وزن ۰/۱۴۷ آتش سوزی های عمدی وزن ۰/۱۳۶ تغییر کاربری اراضی وزن ۰/۱۳۴ شکار غیرمجاز وزن ۰/۱۱۹ کاهش تنوع زیستی فون و فلور منطقه وزن ۰/۰۹۷ و تجارت حیوانات یا گیاهان وحشی با کمترین درجه اهمیت وزن ۰/۰۸۶ به دست آمد. برای معیار پخش آلاینده ها ۴ زیر معیار تولید زباله و ضایعات جامد بیشترین وزن ۰/۴۷۲ آلودگی خاک با وزن ۰/۲۰۶ ، آلودگی هوا و آلودگی صوتی با وزن ۰/۱۹۷، آلودگی آب توسط فاضلاب ها با وزن ۰/۱۲۵ و برای معیار بهره برداری بی رویه ۵ زیرمعیارفرسایش و کوبیدگی خاک منطقه با بیشترین درجه اهمیت و برابر با ۰/۳۸۳ کاهش تنوع زیستی گیاهان و جانوران وزن ۰/۱۸۱ تغییر ساختار جنگل وزن ۰/۱۵۹ عدم زادآوری طبیعی گونه های گیاهی و جانوری وزن ۰/۱۵۸ و افزایش گونه های مهاجم و بیماریزا با وزن ۰/۱۲ با استفاده از از نرم افزار ۱۱. Expert Choice Ver به دست آمد. سپس راهکارهای مقابله با این تخریب ها، مدت زمان سنجش دورهای متغیرهای پایداری زیستگاه و انتخاب نوع تفرج در قالب پرسش های تشریحی مطرح و درصدهای مربوط به آن ها محاسبه شد که لزوم بازاندیشی در تفکرات و سیاست گذاری های حفاظت منابع طبیعی را می طلبد تا از این طریق راه حل های مناسب تر و در عین حال پایدارتری برای مدیریت این منابع مورد توجه قرار گیرند

Keywords:

زیستگاه های حفاظت شده , راهکارهای کاهش تخریب , سنجش دورهای متغیرها , نوع تفرج , دینارکوه