نسیم اشرافی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات- دانشکده هنر و
سید مجید مفیدی شمیرانی - دانشگاه علم و صنعت ایران- دانشکده معماری و شهرسازی

تغییراقلیم تمام جنبه های محیط زیست جهان را شامل می شود و باعث عدم تعادل سامانه های زیستی گردیده است.این موضوع دغدغه مجمع بین المللی تغییراقلیم (IPCC) است که با تدابیری، از گسترش تشعشعات گازهای گلخانه ای بکاهد. چهارمین گزارش بین المللی موضوع تغییرات اقلیم تخمین زده است بین سالها ی 1970 تا 2004 تشعشعات گازهای گلخانه ای توسط فعالیت انسان 70 درصد افزایشیافته است و صنعت ساختمان سازی بیش از 40 درصد انرژ ی موجود جهان را مصرف و بیش از یک سوم گازهای گلخانه ای را تولید می کند و چنانچه وضعیت تا 20 سال آ ینده بر همین منوال باشد پیامدهای خطرناک تغییرات اقلیم از قبیل کمبود غذا، تغییر الگ وی بیماری، دامنگیر مردم جهان خواهد شد. در ایران، بهینه سازی مصرف انرژی بناها تاکنون به صورت فراگیر صورت نگرفته و فرهنگ سازی مناسبی در جامعه حرفه ای ضعیف بوده است، و اقلیم شناسی منطقه مورد نظر در آموزش مبحث 19 تاثیر گذار نیست. در این مقاله با استفاده از تحقیقات اسنادی و کتابخانه ای با رویکرد آماری سعی شده است میزان مش ارکت بناها در تغییرات اقلیم بررسی شود و راه حل هایی جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ارایه خواهد شد. این راهکارها می تواند در ساختمانهای جدیدالاحداث مورد توجه قرار گیرد تا شاید بتوان در 20 سال آینده تا حدی از رشد ساختارهای غیر قابل بازیافت و مصرف گرا جلوگیری شود و همواره این نکته فراموش نگردد که بهینه سازی مصرف انرژی تنها از توسط مصالح مصرفی در بنا امکان پذیر نخواهد بود. عواملی همچون فن آوری سازگار با اقلیم و بهره برداری از فنون گذشتگان که پس از چند هزار سال در سازگاری با محیط و شناخت سرزمین زیستگاهی خود به دست آمده است بیش از هر روش دیگر در کاهش مصرف سوخت های فسیلی موثر خواهد بود.

گازهای گلخانه ای، تغییرات اقلیم، ساختمانهای نوین، جامعه کم کربن، مصرف انرژی