تعیین مقاومت انفصالی اتصال منگنه ساخته شده با اعضای مختلف در قاب مبلمان راحتی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر نوع اعضای اتصال (چوب رشته های توجیه دار، تخته چندلا و چوب صنوبر)، طول نفوذ منگنه (۱۲و ۱۷میلی متر) و حضور چسب (با چسب و بدون چسب) بر مقاومت انفصالی اتصال ساخته شده با منگنه در جهت عمود بر سطح و لبه بوده است. اعضای اصلی و فرعی نمونه های اتصال در حضور و عدم حضور چسب به وسیله یک اتصال دهنده منگنه به هم متصل شدند و تحت بارگذاری انفصالی در لبه و سطح قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که، اعضای اتصال، عمق نفوذ و حضور چسب تاثیر معنی داری بر مقاومت انفصالی اتصال ساخته شده با منگنه داشته اند. مقاومت انفصالی منگنه در جهت عمود بر سطح نسبت به اتصال های ساخته شده در جهت عمود بر لبه بیشتر بوده است. با افزایش طول نفوذ مقاومت انفصالی اتصال افزایش می یابد و مقاومت انفصالی اتصال های مونتاژ شده با حضور چسب نسبت به اتصال های مونتاژ شده بدون چسب بیشتر بود. اتصال های ساخته شده با چوب رشته های توجیه دار نسبت به دو نوع عضو دیگر عملکرد بهتری داشته است و در این میان اتصال ساخته شده با چوب صنوبر نسبت به تخته چندلا مقاومت بیشتری داشت. بالاترین میزان مقاومت انفصالی در جهت عمود بر سطح (N۲۳۲۶) و لبه (N۱۲۶۵)مربوط به اتصال های ساخته شده از چوب رشته های توجیه دار با حضور چسب و عمق نفوذ ۱۷میلی متر بوده است.

Keywords:

چوب رشته های توجیه دار , مقاومت انفصالی , مبلمان راحتی , اتصال منگنه , چوب صنوبر