مرتضی خلیلی - استاد سطح عالی حوزه و دانش آموخته سطح چهار حوزه علمیه، قم، ایران.

در ملاک ثیبه بودن بانوان، و اینکه اصولا «ثیبه» به چه زنانی اطلاق می شود و «باکره» به کدام دسته از دختران گفته می شود، محل اختلاف است. از آنجا که این دو اصطلاح در مقابل هم معنا می شوند بسیاری از علما در کتب فقهی و حقوقی فقط میزان باکرگی را تبیین کرده اند، که بالطبع معنای «ثیبوبت» نیز روشن می شود. بی شک تعیین این ملاک، در نحوه انتخاب همسر و مقدار اختیار هر یک از زوجین و میزان مهریه زن و در سلامت افراد، زندگی مشترک و بالتبع جامعه تاثیر بسیار دارد. در کتب حقوقی که به این مفهوم متعرض شده اند ازدواج به همراه ازاله بکارت نشانه ثیبوبت بیان شده و از فحوای کلام فقها و اشارات متشتت ایشان در ابواب مختلف، چهار نظریه در این موضوع ثبت شده است. قبول هر یک از این آرا در تطبیق بر مصادیق بحث برانگیز بکارت، آثار و احکام متفاوتی به همراه خواهد داشت. چه اینکه برای معنای «ثیبوبت» در سایر ابواب فقهی غیر باب ولایت اب و جد، و معنای «ثیبوبت» در باب ولایت اب و جد به عنوان وصفی که با بودنش، اذن ولی در ازدواج ساقط می شود، نمی توان قدر جامعی پیدا کرد و ناگزیریم قائل به تفصیل در مفهوم فقهی «ثیبوبت» شویم؛ بدین صورت که ازاله بکارت به سبب دخول در باب ولایت ابوین سبب ثیبوبت است و ازاله بکارت در دیگر ابواب فقهی ملاک ثیبوبت است.

ثیبه, باکره, نکاح, دخول, ازدواج, ازاله بکارت, عذراء