مریم علیپور زیبایی - پژوهشگر دکترای شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
محمدحسین قلندری - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت و طراحی شهری موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی ارم شیراز

کودکان به عنوان بخشی از جامعه در فضای شهر با مجموعه ای از خواسته ها و نیازهای خاص، به اجبار استفادهکننده محیط ساختگی نسل دیگری هستند. طراحی صحیح فضاهای شهر متناسب با زندگی کودکان که سازندگاننسلهای بعدی هستند در سوق دادن جامعه انسانی به سمت جامعه ای سالم و مطلوب از اهمیت زیادی برخورداراست در شرایطی که نیمی از کودکان دنیا در محیط های شهری زندگی میکنند و فضاهای شهری بخش عمده ای اززمان و محیط زندگی روزمره کودکان را به خود اختصاص میدهند ارتقای کیفیت این فضاها متناسب با کودک درسلامت و رشد قوای جسمی ، تقویت تعاملات اجتماعی و همبستگی های گروهی و پرورش خلاقیت در کودکان وپرورش شهروندانی فعال، مطالبه گردد، انتقال هویت ، فرهنگ به نسلهای بعدی موثر باشد. علی رغم اهمیت موضوعو ابعاد سازنده آن در شهر، توجه چندانی به آن نشده است. بنابراین این پژوهش بر آن است تا جایگاه کودک درفضای شهری را در چارچوب این ابعاد مشخص و شاخصهای آن را معرفی نماید. روش شناسی پژوهش بر اساسهدف از نوع بنیادی و بر اساس ماهیت از نوع توصیفی و تحلیلی و کیفی است. در گردآوری داده ها از روشکتابخانه ای –اسنادی، مصاحبه و مشاهدات میدانی استفاده شده است. از نتایج نظری میتوان به مولفه ها وشاخص های محیطی، رفتاری، زیستی مشارکتی، سازمان و غیره جهت ساخت شهر کودک محور و از نتایج بررسینمونه موردی میتوان به عدم برنامه ریزی جامع در خصوص شهر دوستدار کودک، عدم حمایت مادی از پروژه هایمربوطه و نگاه تقلیلگرایانه به موضوع شهر دوستدار کودک در شیراز اشاره کرد.

کودک، شهر دوستدار کودک، مناسب سازی فضا، شهر شیراز