شهرام محمدی - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
محمد مسعود - دانشیار گروه شهرسازی،دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران

امروزه عدم وجود فضاهای عمومی شهری منطبق بر نیازهای مدنی شهروندان در زیست روزمره شهر و در قالبدرخواستهای متعدد به وضوح درک میگردد و در قالب مفهوم حق به شهر قابل بررسی میباشد. حق به شهر، به عنوانیکی از حقوق شهروندان که حاصل روابط اجتماعی و زندگی شهری آنها است، بسیار فراتر از آزادیهای فردی و دسترسیبه امکانات شهری بوده و از دوران ماقبل معاصر تا به امروز به صور گوناگون مورد تاکید اندیشمندان عرصه شهر بوده است.هدف پژوهش حاضر مطالعه تطبیقی مفهوم حق به شهر بین آرای لوفور و فارابی می باشد. در این راستا از روش توصیفی-تحلیلی برای تبیین موضوع استفاده شده است. رویکرد پژوهش کیفی بوده و روش گردآوری اطلاعات نیز از طریق مطالعاتکتابخانهای می باشد. تجزیه و تحلیل دادههای به دست آمده نیز از طریق تحلیل محتوا انجام یافته است. نتایج پژوهشنشان میدهد که آرای لوفور و فارابی در ارتباط با مفهوم حق به شهر در سه محور اصلی زمینهای، شکلی و به ویژهمحتوایی با هم تفاوت دارند.

حق به شهر، شهروندی، لوفور، فارابی