مدیریت پروژه های عمرانی در کاهش پسماندها و نخاله های ساختمانی: با تاکید برالگوی کشور استرالیا

زباله های ساختمانی به عنوان مواد درست شده یا مفید در طول اجرای پروژه ها یکی از نگرانی های جدی زیست محیطی در حال حاضر است. مقادیر زیادی از هدر رفت مواد چندین اثرات مخرب بر اقتصاد و محیط زیست و جامعه وارد میکند. فقدان چارچوب های جامع و عملی برای کمک مدیران پروژه در اجرای چنین برنامه های جامعی در پروژه های ساختمانی به ویژه در کشورهای درحال توسعه که روش های سنتی ساخت و ساز معمولا هنوز قابل لمس است. در طی چرخه عمر پروژه از آغاز تا تخریب می توان به زباله های ساختمانی به دو روش مختلف یعنی به حداقل رساندن زباله و مدیریت پسماند پرداخت. در استرالیا کشف ماده در لندفیل به حکم تبدیل شده و به خودی خود به عنوان راهی برای بازیافت منابع از جریان پسماند تلقی می شود. لندفیل محل نهایی قرار گرفتن پسماند نیست بلکه به نوعی پسماند را تصفیه و محصولات فرعی تولید می کند که می تواند استفاده اختصاصی داشته باشد و مقادیر کمتری از پسماند باقی مانده و باید دفع می شوند بر جای می گذارد. لندفیل را حذف نمیکند بلکه فقط حجم فضای مورد نیاز در هر یارد را کاهش می دهد.  استرالیا برنامه های اجرایی مدیریت پسماند را با مقیاس بزرگ آغاز نموده و سیاست هایی برای خروج تدریجی مواد قابل احتراق از لندفیل اتخاذ نمودند نتیجه آنکه امحا پسماند با روش های جایگزین لندفیل را حذف نمیکند بلکه فقط با ورود پسماند به لندفیل هزینه اضافی قابل توجه را کاهش می دهد. در کل می توان به این نتیجه رسید که در استرالیا امحای پسماند با روش های جایگزین لندفیل را حذف نمی کند.

Keywords:

مدیریت پسماند , نخاله های ساختمانی , پروژه های عمرانی , استرالیا