نقص اکوتوریسم و گردضگری پایدار روستایی در حفاظت تنوع زیستی و منافع اقتصادی و اجتماعی جوامع محلی

کشور ایران به سبب داشتن تنوع زیستی زمین شناسی و اقلیمی خاصی که دارد موجب پدید آمدن زیستگاههای طبیعی منحصر به فردی  برای گیاهان و جانوران شده است است. حفاظت از گونه ها و زیستگاه های ارزشمند از اولویت های مدیریتی و حفاظتی تنوع زیستی می باشد . برای حفاظت از طبیعت نیازمند درک و پذیرش و مشارکت جوامع محلی و عموم جامعه خواهیم بود . گردشگری پایدار و گردشگری پایدار روستایی و اکوتوریسم می توانند در افزایش اینگونه مشارکت ها و آگاهی ها کارآمد عمل کنند. اکوتوریسم سفری آموزشی با هدف حفظ محیط زیست و تامین رفاه جوامع میباشد که بدیهی است در مناطق روستایی باید فرهنگ و آداب و رسوم مردم و منافع مالی و معیشتی آنان را به خطر نیندازد و همچنین باید تعارضات را به حداقل رسانده و برای رفع آن تلاش نماید.  در این مقاله به اهمیت نقش اکوتوریسم گردشگری پایدار روستایی آموزش و کنشگری محیط زیست در حفاظت از تنوع زیستی و منافع مالی و معیشتی جوامع محلی پرداخته شده است .

Keywords:

اکوتوریسم , توسعه پایدار , تنوع زیستی , گردشگری پایدار