قاسم ابراهیمی پور - استادیار گروه جامعه شناسی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، قم، ایران

 بر اساس آموزه های روایی شرم و حیا بنیان همه صفات پسندیده است طوری که اگر حیا از جامعه رخت بربندد همه فضایل یکی پس از دیگری فرو می ریزند و فرهنگ عمومی از اخلاق فاضله تهی می شود. این پژوهش برآن است تا عوامل، سازوکار و پیامدهای جامعه پذیری حیا و بی حیایی را در دوره معاصر از دیدگاه متون روایی مورد تحلیل قرار دهد. یافته ها نشان می دهد درونی سازی حیا موردتوجه جدی نیست و جامعه پذیری بی حیایی تحت تاثیر عوامل فراوانی مثل کاهش سطح دین داری، کاهش عزت نفس و منزلت اجتماعی، کاهش حلم و بردباری، کاهش سطح خرد و عقلانیت و ابراز نیاز، غلبه یافته است. هم چنین فعالیت های سازمآن های رسمی مثل بهداشت و درمان، نهاد آموزش، رسانه، ورزش و عدم امکانات تفریحی و ورزشی برای بانوان در جامعه معاصر جامعه پذیری بی حیایی را در جامعه کنونی دنبال می کنند.

جامعه پذیری, بی حیایی, مفاسد اخلاقی, اخلاق اجتماعی