سید حسام حسینی - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، گروه علوم تربیتی دانشگاه شاهد، تهران، ایران
سیده نسرین حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، گروه علوم تربیتی دانشگاه الزهرا تهران، ایران
خدیجه زارعی - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، گروه علوم تربیتی دانشگاه شاهد تهران، ایران
مریم السادات طباطبایی - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، گروه علوم تربیتی دانشگاه شاهد تهران، ایران

در این پژوهش با هدف بررسی نقش مبانی تربیت دینی در مواجهه با رنج های وجودی در دوران همه گیری ویروس کرونا، الگوی نظری جدیدی با استفاده از روش پژوهش استنتاجی پیش رونده فرانکنا در بالاترین سطح تبیین و معرفی گردید.در این راستا پس از بررسی گزاره های الگوی نظری مد نظر که ما آن را «الگوی مثبت تربیت دینی در تقابل با رنج وجودی» نام نهادیم، چالش ها و مسائل پیرامون افسردگی و رنج های وجودی ناشی از این اپیدمی موردبررسی قرار گرفت و یافته ها حاکی از آن است که رنج های وجودی ناشی از همه گیری ویروس کرونا به واسطه زیر سوال بردن پیش فرض های پذیرفته شده، انزوای اجتماعی و رنج ناشی از مرگ اطرافیان چالش هایی را برای معنای زندگی افراد در پی دارد و الگوی نظری مدنظر تربیت دینی به واسطه توسعه و بازسازی معنای زندگی در کاهش آلام و رنج های وجودی موثر واقع می گردد.

کرونا ویروس, رنج وجودی, معنای زندگی, تربیت دینی