زهرا آبیار - دکتری تخصصی دین پزوهی، پژوهشگر و مدرس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران.
شهلا آبیار - دکتری تخصصی کلام، پژوهشگر و دبیر آموزش وپرورش استان اصفهان، ایران

از آسیب های اجتماعی که خانواده ها را با چالش جدی مواجه کرده، وجود دختران در معرض آسیبی است که به علت فقدان حمایت خانوادگی، در خانه های سلامت نگهداری می شوند. بازیابی و جلوگیری از شکنندگی هویت زنانگی این افراد از دغدغه های اصلی این مراکز است؛ مراکزی که دختران در معرض آسیب اجتماعی و فاقد حمایت های خانوادگی و اجتماعی را زیرپوشش قرار داده و با ارائه خدماتی زمینه استقلال اقتصادی، اجتماعی و توانمندسازی آن ها را مهیا می کنند تا بار دیگر با آسیب های جدی تری مواجه نشوند. این پژوهش با هدف پاسخ به این سوال است که چه عواملی بر افول هویت زنانگی دختران خانه های سلامت تاثیرگذار بوده، صورت پذیرفته است. رویکرد این پژوهش کیفی است و از روش پدیدارشناسی برای واکاوی این مسئله استفاده شده است. برای گردآوری داده های تحقیق با ۸ نفر از دختران و زنان خانه های سلامت شهر اصفهان که به روش نمونه گیری هدفمند گزینش شده اند، مصاحبه نیمه ساختارمند انجام شده است. تحلیل داده ها نشان می دهد «کلیشه های بسته بندی شده»، با کدهای تفسیری معطوف بودن به گذشته، دیریابی نسلی، جنسیت محوری محیطی، تنبیه های تک جنسیتی، هم چنین کد تبیینی «خود پنداره القایی» با کدهای تفسیری انزوای شخصی، فقدان خودباوری، تقلیدپذیری از همسالان، هیجان خواهی نارس و کد تبیینی «خود تفسیری انگاره باورها» با کدهای تفسیری چرخش در باورمندی ها، جبرگرایی و نارسایی مذهبی نقش تعیین کننده ای در شکنندگی هویت زنانگی این افراد در سال های ترک خانه داشته است.

هویت زنانگی, دختران, خانه سلامت, زنان, جنسیت