روش ابن غضائری در نقد رجال

علم جرح و تعدیل، ترازوی راویان احادیث است که چون سنگین برآید، مقبول می افتند، و چون سبک برآید، مردود می گردند. در عرصه این دانش، درباره ابن غضائری که از رجال شناسان بزرگ شیعه در عصر متقدم است، به سبب تالیف کتابی که در آن راویان ضعیف و مذموم را در قلمرو حدیث شیعه شناسانیده است، بحث پی گیر و گسترده ای در قرون متاخر در گرفته و سخنان موافق و مخالف بسیاری درباره وی گفته شده است. برخی مخالفان، روش او را در نقد رجال مورد انتقاد قرار داده اند و وی را به جرح شتابزده و تضعیف بی رویه راویان متهم نموده اند. نگارنده ضمن پرداختن به این گونه آراء، استدلال کرده است که ابن غضائری با تمرکز افکارش در یک کانون (علم رجال) ویژه (تخصص) گرا بوده و نه باشتاب که با تاملی خبره وار و پخته، با سخنان کوتاه و بسیار سنجیده به شیوه ای روشمند به نقد حال روایان پرداخته و در این راه از روش استوار و عالمانه قدما پیروی کرده و متدولوژی نقد داشته است.

Keywords:

ابن غضائری , حدیث شیعه , راویان حدیث , نقد رجال , روش‎شناسی