بررسی گفتمان خیر و شر در شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی، بیگمان بزرگترین و برترین اثر حماسی جهان است در این اثر بزرگ، شرح زندگی و جنگهای حاکمان و آمال و آرزوهاایانسانهای زیادی بیان شده است یکی از درون مایههایی که کمتر مورد توجه خوانندگان این اثر فراملی قرار گرفته، ستیز بین خیر و شر اسات کاهدر قالب داستانهایی زیبا، ریخته شده است.این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با هدف بررسی گفتمان خیر و شر در شاهنامه فردوسی به انجام رسیده است. که اعتقاد باه وجاوددو قطب اهورایی و اهریمنی، ریشه در باورهای اساطیری ایرانیان دارد و این عقیده در سرتاسر شاهنامه نیز انعکاس یافته است. در شاهنامه هار جاا کاهنیروهای خیر، مانند فریدون و ایرج که نماد خرد و خیر هستند، حضور دارند، نیروهای تاریکی، مانند ضحاک و تور نیز، که نماد شر و نابخردی هساتند،به ستیزه با آنان مشغولند. دیوها نماد ضد ارزشها، و قهرمانان نماد ارزشها هستند. این دو نیرو همواره در حال جدالند. نیروی شر به اندازه نیروی خیرتواناست، تا جایی که گاهگاهی غلبه با این نیروست؛ اما سرانجام نیروی خیر بر شر سیطره مییابد. با وجود این، ستیز میاان روشانایی و تااریکی هرگازپایانی نخواهد داشت، زیرا این ستیز، سبب تداوم هستی است و اگر چنان چه یکی از این دو نیرو به طور مطلق بر دیگری غلبه یابد، هستی پایان خواهدپذیرفت

Keywords:

شاهنامه فردوسی , گفتمان خیر و شر , اوستا , اهورا و اهریمن