مهسا سلیمانی فر - دانشجوی کارشناسی ارشد جزاء و جرم شناسی، واحد خلیج فارس، دانشگاه آزاداسلامی، تهران، ایران
فریده سلیمانی فر - ریس دانشگاه پیام سوسنگر ، واحد سوسنگر، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

مجرمین پس از گذاراندن دوران محکومیت خود برای بازگشت به جامعه و از سرگیری زندگی طبیعی با مشکلات و مشقت های بی شماری روبرو هستند. جامعه در شرایط معمولی به چنین افرادی به عنوان یک عضو اسیب دیده اما خطاکار می نگرد و پذیرفتن آنها را بصورت مشروط به مرور زمان و حصول اطمینان وا می گذارد . از سوی دیگر کسانی که پس از گذراندن دوران محکومیت خود از زندان آزاد می شوند . اگر فاقد شرایط لازم زندگی از جمله شغل باشند با داشتن فقر مالی و عدم امکان احراز مشاعل مناسب سابقه کیفری جذب جامعه نمی گردند . و گرفتار دور باطلی از بیکاری ، احساس بیهودگی و افسردگی می شوندکه ممکن ا ست به دلیل شکسته شدن قبح زندان ، بار دیگر به ورطه بزهکاری و خلاف مجدد روی آورند. از این رو به منظور کنترل احساسات و واکنش های منفی جامعه نسبت به این قبیل افراد از طریق راهکارهای مناسب و از پیش سنجیده شده در اداره کل اقدامات تامینی سازمان زندانها ، مراکز بعد از خروج در مراکز استانهای کشور در سال ۱۳۷۸ باهدف جلوگیری از بازگشت مجدد زندانیان به زندانها و حمایتهای مادی و معنوی از زندانیان-وخانواده های آنان تاسیس شدند. وقانونگذار یکسری اهداف و وظایف را طبق آیین نامه اجرایی برای اینگونه مراکز در نظر گرفت، در پژوهش حاضر با روشی توصیفی-تحلیلی به تبیین و آشنایی بااهداف و وظایف مراکز مراقبت بعد از خروج از زندان پرداخته شده است.

مراقبت های پس از خروج، پیشگیری، تکرار جرم، کاهش جرم، اقدامات تامینی