اختلال اضطراب جدایی کودک

تقریبا تمام کودکان تا حدودی و با درجات متفاوت اضطراب جدایی از والدین را در موقعیت های مختلف تجربه می کنند. اضطراب جدایی مرحله ای طبیعی در رشد عاطفی کودکان است و زمانی به وجود می آید که کودکان درمی یابند، افراد و اشیای مختلف حتی در صورت نداشتن حضور فیزیکی امکان وجود داشتن دارند. این مفهوم «پایداری یا ماندگاری اشیا» خوانده می شود. اضطراب جدایی یکی از مواردی است که در روانشناسی کودک باید با دقت بیشتری در دوره های تربیتی به آن توجه شود. خردسالان و کودکان نوپا در بیشتر مراحل و در سطوح گوناگون رشد، اضطراب واقعی یا واقعیت جدایی از والدین را تجربه می کنند و علائمی در این زمینه بروز می دهند. اگر به این اضطراب از دریچه اصطلاحات و سطوح تکامل و رشد نگاه شود، موضوع کاملا طبیعی خواهد بود. کودکی بی دفاع، نسبت به جدایی از کسانی که از او مراقبت می کنند و به او توجه دارند به شکلی طبیعی واکنش نشان می دهد(شریفی،۱۳۹۲). به طور کلی اضطراب کودکان حول سه اصل است: اختلال اضطراب جدایی، اختلال اضطراب مفرط و اختلال اضطراب اجتنابی. به نظر می رسد کودکانی که دارای اختلال اضطراب جدایی هستند، بیشتر واجد شرایط اختلال های اضطرابی دیگر نیز هستند چرا که برخی از ملاک ها همپوشانی دارند.اضطراب می تواند به صورت نشانه های جسمانی مانند: خشکی دهان، ضربان قلب بالا و یا علائم روانی مانند: دلواپسی یا ترس بروز کند. اضطراب می تواند نمود های مختلفی در کودکان داشته باشد با این حال، تنها اضطرابی که با شروع در دوران کودکی قابل تشخیص است، اختلال اضطراب جدایی است.اکثر کودکان درجه هایی از این اضطراب را در طول رشد نشان می دهند که جزو رشد آن ها محسوب می شود و طبیعی است.مثلا در زمان جدایی از مادر در سنین حدود یک سالگی یا به هنگام اوایل مدرسه رفتن. این اضطراب ها به مرور کم می شوند.اما زمانی تبدیل به اختلال می شود که ظاهر شدن اضطراب بیش از حد و فراتر از حد مورد انتظار در مورد جدایی از خانه یا کسانی است که شخص به آن ها دلبستگی شدید دارد.کودکان مبتلا، ترس های مرضی و نشخوار فکری دارند و وقتی که فرد غریبه ای نزدیک آنان می شود، احتمال می دهند که صدمه ای به آن ها وارد کند و یا غریبه باعث حادثه ای نا خوشایند برای آن ها شود.ترس از تصادف، بیماری، دزدیده شدن، گم شدن و محروم شدن از دیدار دوباره والدین در میان مبتلایان به این اختلال رایج است(رحمانی و همکاران،۱۳۹۸).