محمود شمسهء - کارشناس ارشد جغرافیای طبیعی- ژئومورفولوژی در برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی

نظریه شهر هوشمند که بر پایه ی پاسخ به مشکلات عدیده شهرنشینان در دهه۹۰ میلادی شکل گرفت مباحث پایداری را همچون اختلاط کاربری ها، دسترسی آسان، حفظ محیط طبیعی و... را در عرصه شهرسازی و برنامه ریزی شهری مطرح ساخت. نظریه شهر هوشمند نکاتی را برشمرد که ضمن حمایت از زندگی نوین شهری بتواند مسائل و مشکلات آن را نیز در قالب رعایت و اجرا تکنیک های شهرسازی نوین در دل شهرهای موجود و در تضاد با پراکنده رویی شهری برطرف سازد. هدف این مقاله بررسی چالش های زیرساختی توسعه نوین شهری می باشد. امروزه گسترش روز افزون شهرها، کاهش منابع طبیعی، انبوهی و ازدحام ترافیک را می توان تنها بخشی از اثرات مخربی دانست که نتیجه رشد بی رویه جمعیت و پراکندگی نا معقول بر روی محیط های طبیعی و فرهنگی جوامع شهروندی می شود، لذا انتخاب فرم کالبدی شهر متناسب با الگوی توسعه پایدار به یکی از مباحث مهم در برنامه ریزی شهری مبدل گشته، زیرا غلبه الگوی شهر ماشینی بر سایر الگو های شهری باعث ترویج و تشویق فرم کالبدی شهر پراکنده شده و عواقب ناشی از آن از جمله افزایش مصرف انرژی و آلودگی های زیست محیطی موجب تلاش های مضاعف برای برطرف کردن این نارسایی ها شده است که یکی ازکاراترین این راهکارها انتخاب الگوی رشد شهر هوشمند است که به دلیل مبانی و راهکارهای تاثیر گزار سعی در پایداری شهرها دارد. درنتیجه عرضه بهتر خدمات شهر و در نهایت رضایت شهروندان کمک شایانی کند. امروزه روند اوج گیری نقش دانش، نوآوری و فن آوری های نوین در ایجاد مزیت های راهبردی و اهمیت یافتن ارزش منابع دانش در اداره سازمان ها موجب شده است تا مقوله مدیریت دانش در قلب و مرکز سیاست های راهبردی سازمان ها جای گیرد.

چالش های زیرساختی، توسعه نوین شهری