محمود شمسهء - کارشناس ارشد جغرافیای طبیعی- ژئومورفولوژی در برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی

این اعتقاد وجود دارد که توسعه گردشگری تغییرات قابل توجهی بر ابعاد و ساختار شهرها داشته و می تواند نقش موثری بر پایداری آنها ایفا نماید. فضاهای شهری کامل ترین قرارگاههای انسان را تشکیل می دهند و در بردارنده مراکز مهم اقتصادی، محلی، تفریحی و پزشکی می باشند و همچنین از جاذبه های فرهنگی، تاریخی وطبیعبی برخوردارند. مهمترین فضاهایی که در میان مقصدهای گوناگون مورد توجه و بازدید گردشگران قرار می گیرند شهرها هستند به همین جهت می توان گفت شهرها مهم ترین کانون جذب جهانگردان می باشند. در همین رابطه هر گونه برنامه ریزی و مدیریت نیازمند وضعیت و کارکرد این فعالیت در شهرهای گردشگر پذیر می باشد. گردشگری شهری به عنوان یکی از عوامل مهم توسعه پایدار شهرها به حساب می آید؛ زیرا با تاکید بر منابع و قابلیت های داخلی شهرها، توسعه شهر را فراهم می کند. توسعه گردشگری شهری با ارتقای ابعاد کمی و کیفی با حداکثر بازده، یکی از مهم ترین فعالیت های عمده مدیریت اجرایی شهرها در عصر حاضر است. هدف پژوهش حاضر ضرورت ایجاد فضاهای همگانی در توسعه پایدار گردشگری شهری می باشد. توسعه گردشگری شهری به عنوان یکی از نیروهای توسعه اقتصادی –اجتماعی بسیار مهم به شمار می آید که نمی توان انکار کرد که یک نیروی فوق العاده برای تغییر است و در بسیاری از کشورها به عنوان یکی از مهم ترین راه های کسب درآمد فراوان محسوب می شود. گردشگری شهری عاملی بسیار مهم در توسعه شهرها محسوب می شود، زیرا نیروی زیادی برای جذب گردشگران دارد. و می توان گفت شهرها جاذبه های گردشگری فراوانی دارند و همواره گردشگران زیادی را به سوی خود جذب می کنند. بنابراین، توسعه گردشگری شهری پایدار و مدیریت خردمندانه آن، نیازمندبرنامه ریزی است. شهرهای مرزی با استفاده از مزیت نسبی خود به کانون های جدید جذب گردشگر و رونق اقتصاد محلی تبدیل شده اند.

فضاهای همگانی، توسعه گردشگری، توسعه پایدار