علیرضا محبی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی

تاریخ معماری و شهرسازی نمایانگر این مهم است که از ادوار گذشته بشر به ضرورت احداث باغ و فضای سبز در شهر های اگرچه ابتدایی آن زمان پی برده بود تا از طبیعت و اصل خویش جدا نمانده است. امروزه نقش و اهمیت فضاهای باز و سبز در محیط زیست و کیفیت زندگی مجتمع های زیستی به طور چشمگیری رو به افزایش است. به همین جهت، در اکثر کشور ها، فضای باز و سبز جزء لاینفک تصمیمات برنامه ریزی کاربری زمین به شمار می آیند. (به طور کلی بازدهی فضاهای سبز شهری در سه گروه بازدهی اکولوژیک و محیط زیستی، بازدهی کالبدی- شهرسازی و بازدهی اجتماعی، روانی قابل تقسیم بندی می باشد. در بررسی اثرات روانی، اجتماعی فضای سبز باید گفت که انسان، در هر شرایطی روزانه به چند ساعت فضای ساکت و آرام نیاز دارد که فضای سبز می تواند این فضا را تامین نماید. همچنین از مهمترین اثرهای فضای سبز در شهر ها، کارکرد زیست محیطی آنهاست. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر نقش و اهمیت فضای سبز در کیفیت زندگی شهری با تاکید بر اسلامشهر روش توصیفی می باشد، نتایج پژوهش نشان می دهد امروزه در بیشتر کشور ها میزان سرانه هر یک از خدمات شهری نشان دهنده میزان رفاه و کیفیت زندگی در شهرها می باشد. در این میان سرانه فضاهای سبز نیز به عنوان یکی از فاکتور های مهم افزایش سطح زندگی در شهرها می باشد. همچنین با توجه به اهمیت فضاها و لزوم ایجاد در شهر ها به منظور لطافت هوا و تفریح مردم و زیبایی شهر بایستی استاندارد مشخصی برای ایجاد فضاهای سبز وجود داشته باشد زیرا هر اندازه که فضای سبز در سطح شهر توسعه یابند کافی نخواهند بود. اهمیت فضاهای سبز شهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید. مهمترین اثرات فضای سبز در شهرها کاهش آلودگی هوا,کاهش آلودگی صوتی,تعدیل دما,افزایش رطوبت نسبی,لطافت هوا و جذب گرد و غبار است.

فضاهای سبز شهری، بهبود زندگی، کیفیت زندگی