علیرضا محبی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی

ما در محیطی زندگی می کنیم که با عدم اطمینان زیاد، خطر و آشفتگی ناشی از یک سری رویدادهای نامطلوب به وجود آمده است که معمولا با عنوان بحران یا بلایای طبیعی شناخته می شود. این وقایع غیرمنتظره در مقیاس کوچک یا بزرگ، تاثیر گسترده و عمیقی روی افراد، سازمان ها، جوامع و جامعه بزرگ تر دارند. هدف اصلی پژوهش حاضر نقش آموزش ایمنی و تجهیزات در کاهش خسارات و مهار بحران شهری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. در یک جمع بندی می توان اینطور نتیجه گرفت مدیریت بحران این است که بهترین اقدام را در مناسب ترین زمان باید انجام داد. مدیریت بحران یعنی مدیریت استراتژیک و استفاده از کوچک ترین فرصت ها برای مقابله با تهدیدها و مخاطرات است. از آنجا که شهر را مدیران شهری مدیریت می کنند، این مدیران در زمان بروز بحران باید بتوانند آن را مدیریت نمایند. پس در هنگام بروز بحران ها، مسیولیت کنترل آنها بر عهده مدیران شهری است. سیستم جامع مدیریت بحران، مخاطرت بالقوه و منابع موجودرا ارزیابی کرده و طوری برنامه ریزی می نماید که منابع موجود را با مخاطرات موازنه کند تا با استفاده از منابع موجود بتوان بحران راکنترل کرد. شش وظیفه مدیران بحران عبارتند از: برنامه ریزی، جلب مشارکت مردمی، سازماندهی، بکارگیری نیروی انسانی، رهبری و نظارت. هدف کلی، بهینه سازی فعالیت های مقابله با بحران و به حداقل رساندن خسارات ناشی از آن و درنظر رگفتن مدیریت زمان که مدیر موظف است هزینه ها و مدت پروژه ها را کاهش و تعداد و کیفیت پروژه ها و فعالیت ها را جهت نیل به اهداف افزایش دهد، به عبارت دیگر زمان شروع واکنش و امدادرسانی، هزینه عملیات برای امداد رسانی و بازسازی باید کاهش یابد.

آموزش ایمنی، تجهیزات، کاهش خسارات، مهار بحران شهری