افزایش فضای سبز شهری و مدیریت بهبود کیفیت هوا

بر اساس تعریف ارائه شده از سوی سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا چرخه مدیریت کیفیت هوا شامل کلیه اقداماتی است که توسط یک سازمان یا نهاد نظارتی در جهت حفظ سلامت انسان ها و محیط زیست در برابر اثرات مخرب آلودگی هوا انجام می شود. امروزه سه نوع معیار کمی، کیفی و عام برای سنجش فضاها ذکر شده است. انتخاب معیار و روش ارزیابی کاملا به هدف، شرایط و امکانات موجود مطالعه و همچنین مقیاس آن بستگی دارد. چنانچه منظور از ارزیابی پارک بررسی آن به منزله فضایی فراغتی یا تفرجگاهی باشد، به محاسبه درآوردن ارزش های تفرجگاهی از طریق مطلوبیت بسیار مشکل است و از سوی دیگر طرز کاربرد آن در عمل کار دشواری است؛ زیرا این طرز فکر عادی که مطلوبیت و ارضاء خواسته ها و احساسات تک تک افراد وابسته به همدیگرند، پس باتوجه به اهمیت موضوع هدف اصلی پژوهش حاضر افزایش فضای سبز شهری و مدیریت بهبود کیفیت هوا می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد استفاده از سوخت های جایگزین، فرآورده های شیمیایی فناورانه، وسایل نقلیه خودران، فناوری هوای مایع، مبدل های شیمیایی و دستگاه های تصفیه هوا در بهبود کیفیت هوا کمک می کند. مدیران کیفیت هوا برای رسیدن به این موضوع که چه میزان از انتشار آلاینده ها در هوا باید کاهش یابد تا به حدود مجاز برسند به ابزارهای مختلفی برای درک کامل مسئله نیاز دارند و بدین منظور از اطلاعات سیاهه های انتشار ، اندازه گیری آلودگی هوا، نرم افزارهای مدل سازی کیفیت هوا و سایر ابزارهای ارزیابی استفاده می کنند. در تدوین استراتژی های کنترل، مدیران کیفیت هوا در نظر می گیرند که چگونه می توان از روش های پیشگیری از آلودگی و کنترل انتشار آلاینده ها برای دستیابی به اهداف استفاده کرد.

Keywords:

مدیریت بهبود , آلودگی هوای شهری , فضای سبز شهری , کیفیت هوا