رابطه خشم و پرخاشگری رقابتی بر عملکرد ورزشی دختران بسکتبالیست نوجوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خشم و پرخاشگری رقابتی بر عملکرد ورزشی دختران بسکتبالیت نوجوان انجام شده است. جامعه آماری شامل ۲۹ نفر از تیم بسکتبال دختران نوجوان ۱۰ تا ۲۰ ساله شهرستان هشترود می باشد که به علت محدودبودن جامعه آماری، روش نمونه گیری به صورت هدفمند است. تحقیق حاضر از نظر نوع همبستگی ویک پژوهش توصیفی است. بدین منظور از پرسشنامه های پرخاشگری و خشم رقابتی(CAAS) ماکسول و موریس (۲۰۰۷) عملکرد ورزشی چاربونیو (۲۰۰۱) که توسط مربی تکمیل می گردد و روایی و پایایی پرسشنامه ها بررسی شده بود، جهت گردآوری اطلاعات استفاده شده است. جهت بررسی هدف پژوهش و تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss ۲۶ استفاده شده است. داده ها با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون تجزیه وتحلیل شد که یافته ها، حاکی از آن است که جهت رابطه بین مجموع خشم و پرخاشگری رقابتی برعمکرد ورزشی معنادار است و بسکتبالیست هایی که کنترل خشم و پرخاشگری دارند، عملکرد ورزشی بالاتری هم کسب کرده اند که گویای آن هست که خشم و پرخاشگری رابطه و به عنوان یک منبع مقاومت درونی، کنترل آن تاییدات منفی بر عملکرد ورزشی را کاهش می دهد و از بروز اختلال های بدنی و روانی پیشگیری می کند.

Keywords:

خشم رقابتی , پرخاشگری رقابتی , عملکرد ورزشی , بسکتبال , مهارت های روان شناختی